Het huis naast het onze staat namelijk al een poosje leeg. Het heeft een schattig geveltje; een klokgevel, als ik het goed heb en het is gelegen in de zon. Als die schijnt.
Eerst werd de omgeving door de geinteresseerden van een afstandje bekeken. Vanuit verschillende hoeken werd de buurt verkend. Daarna werd er, voorzichtig, naar binnen gegluurd. Je moet toch zeker weten of het wel echt leeg is, toch?
Toen trok een van de kijkers de stoute schoenen aan en stapte, op zijn eigen wijze, brutaal naar binnen. Vanuit mijn verdekt opgestelde stoel, zag ik dat er wat werd rond gescharreld in het huis.
Plots werd er door de dapperste met een stoere blik van binnen naar buiten gekeken. Dat was een heel grappig gezicht!
Daarna waren ze weer gevlogen.
Ik betwijfel of de buurt veilig genoeg bevonden is.
1 opmerking:
wat een fijn, klein en mooi beschreven verhaal!
Een reactie posten