donderdag 31 maart 2011

Een wereld in een wereld

Met z'n 60-en in een zaaltje, starend naar het grote scherm voor ons. Links naast mij zit Lief.
Hij heeft zijn benen schuin naar mij toe gericht omdat ze anders nauwelijks tussen de rijen stoelen passen.

Rechts van mij zit een vrouw, met haar tas op schoot. Worstige vingers omklemmen de sluiting.
Als de film begint zie ik vanuit mijn ooghoeken dat ze de tas langzaam opent. Ze neemt er een flesje uit.
'Tsss...' doet 't flesje als ze de dop rustigjes losdraait. Ze neemt een slok en draait de dop weer aan.
Nu verdwijnt de vrije hand haar tas in en gaat vervolgens richting mond. Haar mond opent en sluit zich.

Dan mag het flesje terug in de tas en haar beide handen rusten weer op de sluiting. Alsof er niets gebeurd is.
Haar ogen zijn al die tijd non-stop gericht gebleven op het grote scherm.

Verder op in het zaaltje klinkt een enkele lach.

maandag 28 maart 2011

Dia's


Mijn vader had vroeger fotografie als hobby. Niet alleen staan er dozen vol met foto's bij Oudste Zus op zolder, maar ook dozen vol met dia's. Nu heb ik, een tijdje geleden, deze dia's aan de vader van Lief meegegeven.
Hij is zo namelijk zo lief om de dia's te digitaliseren! Gelukkig maar, want in de loop der jaren gaat de kwaliteit toch achteruit.
Gisteren had hij al een stickie vol mee. Een voorproefje.
Hij is nog lang niet klaar met alles, maar ik kan alvast een kijkje nemen in de nalatenschap van mijn vader.
Bijzonder.

vrijdag 25 maart 2011

Verrassing

Gisteravond heb ik Lief ontvoerd. Voor zijn verjaardag.
Hij is nog niet jarig, maar ik wilde hem verrassen met een theatervoorstelling. Het liefste had ik kaartjes gekocht voor na zijn verjaardag, maar dat lukte niet. Alles uitverkocht. Ik kon dus nog wel kaartjes krijgen voor gisteren.
We zijn naar de voorstelling  Man & Fiets geweest van Wilfried de Jong. Zo leuk!
Verhalen over zijn fietsbelevingen, begeleid door drie toppers van muzikanten! Ik heb me van het begin tot het eind vermaakt. Terwijl ik geeneens een fietssport liefhebber ben! Lief zat ook te glunderen van oor tot oor. Een mooier dankjewel kan ik niet bedenken.
En als afsluiter; een ijsje bij de Mac. Gewoon. Omdat we daar trek in hadden en het nu eens gewoon deden!! We stellen het vaker voor (...Zullen we...?? Neh... Toch maar niet..) maar doen het nooit.
Soms moet je een idee uitvoeren.

donderdag 24 maart 2011

Blij

Hier word ik nou zo blij van. Van boekjes waar in geknipt, geplakt en geschreven is.
Boekjes die van 'vol' uit elkaar barsten.
Boekjes die je op wilt pakken om eindeloos in te bladeren. (!!..meer boekjes in de rechterkolom, onder favoriete blogs, bij Book by its cover..!!)

Als ik zo'n boekje zie begint het in mij te kriebelen. Dan wil ik meteen aan de slag.
Plakken, knippen, schrijven.
Niet in de eerste plaats om het resultaat, maar om het doen.

(...en oke, ook een beetje om het resultaat...)

zaterdag 19 maart 2011

Jarig

Er zijn dagen in je leven die je nooit vergeet.
Data die in je geheugen gegrift staan.
Dagen die anders dan anders zijn.
Dagen dat je het gemis extra voelt.
Vandaag zou ze 90 zijn geworden.

vrijdag 18 maart 2011

Toch netjes

Geachte heer/mevrouw,

Wegens een storing in ons systeem heeft u een brief ontvangen dat uw post te laat verzonden zou zijn.
Deze kunt u beschouwen als niet verzonden.
Onze excuses voor het ongemak.

Met vriendelijke groet,

Sony Actie Afdeling

dinsdag 15 maart 2011

Kleine ergenis

Grrr. (....GRRR is voor een grote ergenis...) Ik wil even wat kwijt over wat me net gebeurde. Daar gaat eerst wat info aan vooraf.

Half januari heb ik een nieuw fototoestel gekocht, omdat mijn oude is overleden, helaas.
Ik ben nu dus in het bezit van een Sony DSC-HX5V. Een prachtig toestelletje, maar we kennen elkaar nog niet zo goed. Dat geeft niks. Wat niet is kan nog komen.
Een extra redentje om deze te kopen was het feit dat je er €20.- korting op kon krijgen. Deze korting kreeg je niet ter plekke, in de winkel. Nee.
Daar moest je een bon voor invullen, de streepjescode uit de box voor knippen, en de aankoopbon voor kopieeren en meesturen. Voor een bepaalde datum, 1 februari. En ik durf er mijn hand voor in het vuur te steken dat ik dat gedaan heb.

Verleden week kreeg ik een brief van Sony, dat ze mijn post te laat binnen hadden gekregen en mij daarom de korting niet konden geven. Het toesturen van een brief vond ik dan wel weer heel netjes en ook dat er een telefoonnummer in vermeld stond. Om te bellen bij vragen. Nou, dat zie je tegenwoordig niet vaak meer, telefoonnummers waar je naar terug kunt bellen.
Vanmorgen ging ik bellen. Ik was helemaal klaar voor de strijd. Ik ging 'verhaal halen'. Kom maar op. Bewijs maar dat ik niet aan de voorwaarden voldaan heb. Kinderachtig gedoe!

Ze namen al snel op. Een dame met Frans accent hoorde mijn vraag aan. Ik nam een hap lucht om mijn kant van het verhaal te beginnen....toen ze zei dat ze het uit gingen zoeken en mij weer zouden berichten. Ook alweer zo netjes.

Op zo'n moment kun je niet meer van wal steken. En dat is dan toch effe jammer.
Want, waar moet ik dan heen met mijn adrenaline enzo?
Zo maar even een rondje om.

maandag 7 maart 2011

zaterdag 5 maart 2011

Dit vraagt om een duet..



Dit MOET gedeeld!!
Zo prachtig.

Gewoon doen

Ik las op de blog van Patrice A dat zij heeft meegedaan aan een project; 'Brief aan een fotograaf'.
Ik vond dat zo leuk dat ik ook gewoon heb meegedaan. Meteen.
Ik ben gaan zitten en heb op papier gezet wat er in mij opkwam.
Postzegel erop en versturen maar.

Soms moet je niet te lang nadenken over dingen.
Die moet je meteen DOEN.

vrijdag 4 maart 2011

Vogels



   Vannacht lag ik wakker. Ik hoorde vogels.
   Geen getjilp. Geen gefluit. Alleen het slaan van hun vleugels.
   Alsof er even door een boek werd gebladerd.

dinsdag 1 maart 2011

Huisje

Het zou zomaar kunnen dat ik binnenkort nieuwe buren krijg. Verleden week kwamen er kijkers.
Het huis naast het onze staat namelijk al een poosje leeg. Het heeft een schattig geveltje; een klokgevel, als ik het goed heb en het is gelegen in de zon. Als die schijnt.

Eerst werd de omgeving door de geinteresseerden van een afstandje bekeken. Vanuit verschillende hoeken werd de buurt verkend. Daarna werd er, voorzichtig, naar binnen gegluurd. Je moet toch zeker weten of het wel echt leeg is, toch?
Toen trok een van de kijkers de stoute schoenen aan en stapte, op zijn eigen wijze, brutaal naar binnen. Vanuit mijn verdekt opgestelde stoel, zag ik dat er wat werd rond gescharreld in het huis.
Plots werd er door de dapperste met een stoere blik van binnen naar buiten gekeken. Dat was een heel grappig gezicht!
Daarna waren ze weer gevlogen.

Ik betwijfel of de buurt veilig genoeg bevonden is.