Koningin

Zo ziet een meisje eruit dat net een praatje met de koningin heeft gemaakt en haar een bosje bloemen mocht geven.

ZALIG

We zijn weer thuis.
Het waren heerlijke dagen! God, wat kan even weg uit je dagelijkse omgeving je toch goed doen.
Aangekomen in het huisje in Zeeland (..wat nog best een eind rijden is, zeg..) hebben we eerst het tweezitsbankje pal voor de schuifpui gezet. Zo konden we lekker onderuit gezakt van het zonnetje genieten. Als we al 'thuis' waren.....
Er was namelijk veel te zien en te beleven; wandelen langs de prachtige uitgestrekte stranden, lopen op dijken waar vanaf je de zonsondergang goed kunt zien, leuke steden bezoeken (Middelburg die zich druk aan het voorbereiden is op de komst van de koningin op 30 april en Brugge binnen handbereik ) en het weidse landschap in je opnemen. Ik heb nog nooit zoveel fazanten gezien! Nou had ik er nog nooit een in het wild gezien, dus kun je nagaan.
Lieve briefjes gespot in Middelburg, gekke onderschriften in Sluis, leuke briefjes in Leiden.
Want terug zijn we via Leiden gereist. Dat is toch ook een geweldige stad. We zijn nog bovenop de VenD geklommen om Simone te zoeken, maar kon haar niet vinden!
Verder heerlijk gegeten en genoten.
Dat vooral; genoten.

Z-dagen

Ik ben er even tussenuit.
De Zogenaamde 'Z-dagen' zijn namelijk aangebroken.

Dagen vol met Z-en van;

Zon, Zee en Zand...

...om in, langs en op te Zwerven...

...in Zeeland met de rugZak.

Zomaar Zinloos Zwijmelen.

Zweten in de sauna.

Zorgeloos Zuchten van heerlijk genieten,

Zolang we kunnen.

En Zoenen, natuurlijk.

Tot Ziens!
(Jammer dat 'shoppen' niet met een Z begint.
Daar dan maar mee wachten tot de S-dagen aangebroken zijn...)

Stoflucht

Droom

Ik droom.
Ik rijd in een auto. Naast mij zit mijn vader. Achterin zit mijn Oudste.
We rijden in Amsterdam. Ik schrik even. 'Shit', denk ik, 'ik rijd in het drukke Amsterdam'. Toch voel ik mij zeker.
We rijden langs het water, met links een kademuur. De weg leidde mij er naar toe. Dan wordt de weg te smal en moet ik terugkeren.
Ok. Terug. Ik zet ‘m in z’n achteruit en kijk over mijn schouder. Mijn vader stuurt mij wat bij. Zonder problemen manoeuvreer ik de auto weer terug, de weg op.
Mijn Oudste zit achterin de auto luid en vals te zingen. Ze luistert naar haar mp3 en heeft dus niet door hoe ze klinkt.
Ik denk; ‘Oudste denkt zelf vast dat ze heeel mooi zingt’.
Ik zeg niets en glimlach.

Tweemaal Hoorns talent !!

Kleur

Ik ben dol op kleur. In mijn kleding en ook in mijn huis.
Niet alles door elkaar, maar hier en daar een accent.
En soms wel alles door elkaar, wat kan mij het schelen.
Net hoe mijn pet staat of de wind waait.

Nu schijnt kleur meer dan kleur alleen te zijn, hebben ze ontdekt.
Kinderen, bijvoorbeeld, concentreren zich beter bij blauw licht en worden rustiger onder invloed van geel licht.  Gevangenen worden rustiger onder invloed van babyroze.
En gewassen groeien net zo goed wanneer zij mogen baden in hun eigen kleur terwijl er veel energie bespaart wordt.
Als die kinderen onder invloed van de kleur nou maar niet gaan groeien als kool!!

De kleur van 2010 is turquoise. T is maar dat je het weet.

Reiger

Tv-avond

Toen ik thuis kwam pakte ik nog net een staartje mee van ‘De wereld draait door’.
Een van mijn favoriete tv programma’s. Lekker afwisselend. Zowel qua onderwerpen als tafelheren/dames. Niet alle onderwerpen boeien me, maar daarom is de afwisseling zo fijn.

Al zappend bleef ik even hangen bij ‘Echte Gooische meiden’.
Ik verbaas mij over hun leefwereld. Zo totaal anders dan de mijne! Ik laat me graag verbazen.
In het stukje dat ik zag reden ze naar AZ om daar een bekende Italiaanse voetballer te zien trainen. De naam is me ontschoten. Een van de meiden schreef haar telefoonnummer op een briefje om aan hem te geven. Ze geneerde zich dood voor een van haar vriendinnen die nog even ‘ciao’ riep en ‘pronto, pronto!!’.
‘Nou’, zei het telefoonnummer-meisje, ‘als ik haar hoor, dan moet ik wel even over een maximum-punt heen hoor!’ Geweldig vind ik dat soort uitspraken. Smullen!

Verder zappend kwamen we terecht bij ‘Andere tijden’. Ouders spraken over de anti-autoritaire opvoeding die zij hun kinderen gaven en de door hen opgerichte kindercreches, eind jaren ‘60. Tenen krommend heb ik daar naar zitten te kijken. De kinderen kregen totaal geen grenzen opgelegd en moesten het zelf maar uitzoeken en mochten grenzeloos ontdekken. Een van de ouders zei; ‘Ze werden behandeld als kleine volwassenen’.
Ik ben van mening dat kinderen een zekere mate van begrenzing nodig hebben om zich veilig te kunnen ontwikkelen. En ik ben van mening dat je niet van een kind mag verwachten dat-ie zichzelf grenzen oplegt. Ik was bloednieuwsgierig naar het verhaal van de kinderen in het nu. Dat was verder te volgen op een andere zender die wij niet ontvangen. Jammer. Ik hoor toch graag twee kanten van een verhaal.
Snel verder zappen maar weer.

Ik kwam terecht bij het programma 'Koopkracht' over Games. De vraag werd gesteld of computerspelletjes nu echt zo slecht zijn als door vele mensen wordt aangenomen? Het schijnt een nieuwe manier van tijdverdrijf te zijn, waar ook heel veel in geleerd kan worden. Ook onbewust. Er zijn zelfs mensen die vinden dat je met goed fatsoen op je CV kunt zetten dat je in een spel een bepaalde titel hebt gehaald waarbij je leiding hebt moeten geven aan een groep.
Daar ben ik nog niet aan toe. Ik geloof nog teveel in ervaringen opdoen in ‘the real world’.
Op scholen wordt ook veel lesmateriaal in de vorm van games aangeboden. Want ja, zei een leerlinge van een jaar of 15, het moet wel leuk zijn. En uit boeken leren is niet leuk. Zelfs in de studie tot chirurg wordt met ‘games’ gewerkt om technieken aan te leren! De peperdure simulatieapparatuur laat men links liggen want dat is…niet leuk.
Ik maak me wel een beetje zorgen over dat alles tegenwoordig maar ‘leuk’ moet zijn. Er is niks mis met ‘leuk’, maar wat als er iets nu eens niet leuk is? Hoe gaat de jeugd daar dan mee om? Hoe zit het met hun frustratie-tolerantie? Moet ‘men’ dan maar zorgen dat 'het' leuker wordt? Maar sommige dingen zijn niet leuk en worden het ook nooit. Gaan ze dat dan uit de weg? Of ben ik nu een zeur? Oeps. Die is per definitie niet leuk. Hadden die idealistische ouders ook die overtuiging; grenzen zijn niet leuk, dus geven we ze geen grenzen? Of draaf ik nu door? Kan mij het schelen. Vin ik leuk..

Met het hoofd vol vragen en deurtjes die op een kier zijn gezet zappen we verder naar  Holland doc;‘Zinkende mannen’. Een documentaire over Zweedse mannen die besluiten een synchroonzwemteam te beginnen. Wat?! Ja, een synchroonzwemteam. Gaaf.
Grappig om te zien hoe mannen samenwerken….. Het lijken wel vrouwen.
Een van de mannen deed de uitspraak dat hij klaar was met het najagen van iets beters en dat hij vanaf nu blij ging zijn met wat hij had.

Een mooie afsluiting van een verbazend leuke tv avond waarin ik soms wel over een maximumpunt heen moest en geleerd heb dat mannen soms net vrouwen zijn.
Of ze dat nu leuk vinden of niet.....

Lente

De eerste bos tulpen is al weer uitgebloeid......

Mensen kennen

Ik zet mijn fiets in het fietsenrek voor de winkels van het plaatselijke winkelcentrumpje. Met de nadruk
op '-pje'.
Ik kan het namelijk geen winkelcentrum noemen want het is niet groter dan een supermarkt, een slager, een bakker en een fietsenwinkel. Wat verderop zit nog een postkantoor annex videotheek. Blijkbaar heeft 'men' ooit bedacht dat dit het meest noodzakelijke is waar een mens in het dagelijkse leven behoefte aan heeft.
Maar goed.Voor de bakker staan twee vrouwen van middelbare leeftijd. Ze zijn even grijs en even groot.
Ze beperken zich niet tot gangbare oppervlakkige begroetingen maar zijn met elkaar in gesprek.
Er staat ook een meisje bij. Een klein meisje. Ze heeft haar handen op haar rug en houdt zo een plastic tas vast. De tas zwiert heen en weer doordat zij haar lichaam heen en weer beweegt. Ze kijkt wat verveeld voor zich uit.
Wanneer ik weer naar buiten loop nadat ik mijn boodschappen bij de bakker heb gedaan staat het drietal er nog net zo.
Ik hoor het meisje met het hoofd in de nek verzuchten; 'Ken jij dan iedereen?'
Kennelijk heeft ze vaker zo staan wachten als ze boodschappen ging doen met, ik vermoed, haar oma.

Wreed!!

Hilarisch!!!
KLIK!