Hart

Wat zou het leven toch een stuk lichter zijn, als je van te voren weet wat je verlichting zal geven. Het is telkens weer een zoektocht. Terwijl we een hele goeie raadgever hebben; het hart en het gevoel.

Ik merk het nu ik een andere baan heb. Pas nu voel ik hoe ik voorheen constant belast was met een onrustgevoel. Werken in mijn oude baan ging de laatste jaren vergezeld met de gedachte; ..dit is niet wat ik wil..

Na verloop van tijd ontstond er een zusje (of broertje, wat je wilt) van die gedachte;...moet ik niet op zoek naar wat ik wel wil... ?? Zus was voornamelijk aanwezig wanneer ik niet aan het werk was.

Best vermoeiend, die gedachten.

Nu is weten dat je iets anders wilt stap 1.

Weten wat je wilt is stap 2. Dat duurde even.

Er naar handelen komt pas heel wat stappen later.

Bij mij dan, he.

Het handelen zat 'm in het solliciteren.

Nu heb ik een nieuwe baan. En ik merk dat de gedachten er niet meer zijn!! Het voelt vrijer en lichter. Er is ruimte in mijn hoofd om leuke dingen te doen. Of nee, die ruimte was er wel en nam ik ook wel, maar nu kan ik er ook nog eens van genieten. En weet je wat daar weer een leuke bijkomstigheid van is; de tijd gaat een stuk langzamer!

Sommige mensen weten van jongs af aan al wat ze willen. Zoals de jongen in dit ontroerende filmpje laat zien. ( ...ik hou het hier niet meer bij droog...)

Dat is een zegen hoor, weten wat je wilt. Want dan ben je toch al mooi bij stap 2.

***

West-Fries

Vandaag ben ik te sporten weest in een plaatselijke sportskool. 't Was al een toid lejen dat ik wat an sport daan had, dus 't was effies afsien. Maar ja, wie mooi wil gaan........

Suks zou main moeder zoit hebben.

De juf zette an 't end van de les een plaatje op van Oos Joos. De nieuwste. Die zingen zo lekker op bestaande nummertjes in 't West-Fries, dat ik nu helegaar inspireert ben. Vandaar dit skroiveraitje op deuze waize.

Het was flink anpoten in dat zaaltje. Ik hew m'n best moeten doen om 't allegaar bai te kenne benen, maar ik mag niet klage. Met een kop as vuur ben ik onder de does stapt en, nog steeds met die rooie kop, koeterdekoet naar huis fietst.

Met een vers bakkie leut op de bank verder uit zitten te waseme.

Man, wat is koffie dan toch lekker!

Ik denk nag maar effies niet an zondag, want dan zal ik wel bar staif weze.

***

Hou ik van

Ik hou van een foutje.........

***

Gouden momentje

Een bezoekje aan haar staat op mijn lijstje. Mijn lijstje van 'things to do' tijdens mijn dienst.

Ik help haar bij haar dagelijkse zorg. En tanden poetsen voor het slapen gaan hoort daar bij.

Na het poetsen spoelt ze altijd nog 30 tellen met fluoride. Moet van de tandarts.

Ze geeft mij instructies hoe ik de tel bij moet houden.

'Je moet drie keer tot 10 tellen.' En ze zegt het nog eens, nu wat luider, zodat ik haar niet mis kan verstaan; 'DRIE KEER TOT TIEN TELLEN!!'

Meteen erna legt ze uit waarom;

'Sommigen tellen tot 30. Dat wil ik niet, dat duurt zo lang...'

***

BOOS

Ik las bijgaand berichtje in de zaterdagkrant.

Daar kan ik nou zo BOOS over worden....!!!

***

Rijk

De verjaardagen van Lief en mij zijn weer achter de rug. Tis toch altijd druk. Eerst in mijn hoofd en daarna in huis.

Gisteren zijn we met de hele fam uit eten geweest. Lief en ik, onze kinderen met aanhang en de ouders van Lief. Zitten we daar toch mooi met een cluppie van 9 man! Het was al een gezellige dag en het uit eten was een SUPERgezellige afsluiter. Ik voelde me zo rijk!

En trots.

Op Lief en mij.

We zijn een samengesteld gezin en dat is soms niet makkelijk. En nu zaten we daar toch maar effe met z'n allen het heeel gezellig te hebben!!

Het doet me denken aan een andere keer dat ik me zo superRIJK voelde. Dat was het moment dat ik, na de bevalling van mijn jongste dochter, het ziekenhuis mocht verlaten.

In de rolstoel, met in mijn armen de pasgeborene en op mijn knie mijn oudste dochter van 3 jaar.

Man, wat voelde ik me rijk.

Tot jankens toe rijk.

***