maandag 29 juni 2009

Stil plekje


Het boekje, dat ik onlangs in de winkel 'Gloria' van Simone heb gekocht, hangt op een mooi stil plekje in mijn toilet....

vrijdag 26 juni 2009

Nog meer....

Nog meer oud vel.

Oud vel

Herken je dat?
Dat je een afdruk in je vel ziet staan maar dat je meGod niet weet waar dat van is?

Je kijkt nog eens goed en pijnigt je hersenen, op zoek naar 'matching' materiaal waar de afdruk van zou kunnen zijn.
Mmmm, de tuinstoel? Je kijkt naar je vel. Je kijkt naar de stoel. Je kijkt weer naar je vel en weer naar de stoel. Ja, het kan bijna niet anders.

Als je jezelf overtuigt hebt dat dat het echt moet zijn graaf je in je geheugen naar het moment dat jouw vel in contact is geweest met dat voorwerp.

En welke houding je dan wel niet aan hebt moeten nemen......

Opeens schiet het je te binnen; o ja, ik heb een uur(!) geleden met mijn armen omhoog in de tuinstoel (met hoofdsteun) gezeten, met mijn ogen dicht, genietend van het zonnetje......

Ouder wordend vel. Niet alleen kraaiepootjes.
Au.

maandag 22 juni 2009

Was


‘Was was meer dan was.’
Deze zin las ik vandaag op de weblog van Simone. De zin werd geschreven in een reaktie op een filmpje dat te zien is in Simones huisbioscoop.
De persoon in kwestie verteld dat in de tweede wereldoorlog de was op Urk op kleur van de nationale driekleur werd gehangen. Witte was die geflankeerd werd door de rode 'baadjes' (bovenstukjes van de mannenklederdracht) aan de ene zijde en aan de andere zijde door blauwe werkbroeken.
Een prachtig beeld krijg ik daarbij.

Ik hou van wapperende was. Was moet lekker in de wind mogen wapperen om te drogen, vind ik. Er is niets zo rustgevend dan kijken naar dat wapperende textiel.
Was hangt zo lekker. Was is goed. Was is.
'Alles is goed en alles is zoals het is', lijkt het te willen zeggen. Zoiets.
Het geeft mij het gevoel thuis te zijn.

Op vakantie, wanneer we kamperen, maakt mijn hart altijd een klein sprongetje van blij wanneer het waslijntje weer is gespannen. Aan de gekleurde knijpers hang ik er vol trots de eerste handdoeken te drogen.
Het plekje wordt er iets meer ‘mijn plekje’ van.
Hoewel ik ook met evenveel genoegen naar andermans was kijk, hoor. Net zo makkelijk.

Tegenwoordig zie je niet zo vaak meer een vrije en blije wapperende was.
Tegenwoordig moet alles snel en we gaan op ‘zeker’. De was moet snel droog, dus hup; in de droger ermee. Dan is verder geen gezeur met die ene onzekere factor; het weer.
De regen mag met bakken uit de hemel storten; de was ligt ‘s avonds, goddank, weer schoon en droog in de kast.

Maar niets is zo lekker dan je neus in de, aan de buitenlucht gedroogde, was te stoppen en dan heel hard te ruiken. Man, daar kan geen parfum tegenop.
En zeker geen was uit de droger.

Was is bij mij ook meer dan was.
En weet je hoe blij ik was toen ik mijn dochter zag, terwijl ze haar neus in de was plantte en heel hard snoof?
Dat deed zij heus niet omdat ze het niet lekker vond......

vrijdag 19 juni 2009

Zelf

Het zelf? Dat zijn vele anderen.
In de Volkskrant staat vandaag een interview in met ene Christien Brinkgreve met bovenstaande kop. Ik kan mij helemaal vinden in haar idee.
'Uiteindelijk is het zelf een 'innerlijk koor' aldus Brinkgreve, waarin het individu zich alle stemmen van ouders, vrienden en collega's eigen maakt. Zo wordt het zelf gevormd door de ervaringen met anderen.' zegt ze.
Mooi, mooi, mooi gezegd.

Om jezelf te worden heb je dus 'anderen' nodig en 'ervaringen'.

Ik moet meteen aan de metafoor van de bus denken. De bus met al onze 'zelven' als passagiers. Ik realiseer me dat IK altijd aan het stuur zit.
En ik realiseer me dat er periodes zijn in mijn leven dat de een vaker en langer rijdt dan de ander.
Ik realiseer me ook dat het de kunst is om te ontdekken hoe je een ander deel van jezelf eens kunt laten rijden als je van koers wilt veranderen.

Ik moet ook denken het volgende; het derde jaar van de opleiding tot Psycho Sociaal Werker was geheel gewijd aan de systeemtheorieen.
Er werd gezegd, dat je denkt een vrije wil te hebben en dat je denkt dat je je eigen keuzes maakt, maar niets is minder waar. Alle keuzes die je maakt komen voort uit het systeem waarin je bent opgegroeid en waar je je in bevindt.
Dat komt dus eigenlijk op hetzelfde neer.

Ik besef me dat Annie weer iets te lang en te hard heeft geschreeuwd in het koor. Het wordt tijd dat de avonturier weer eens van zich laat horen. SOLO!!
Ik voel die verandering wel, maar weet niet zo goed hoe ik dat gedaan heb..??
Door het me te beseffen misschien?

donderdag 18 juni 2009

donderdag 11 juni 2009

Torn

Dit filmpje kwam ik ergens tegen. Te leuk om niet te delen..

donderdag 4 juni 2009

Een sterke persoonlijkheid

Al fietsend door de straten gaan deze woorden door mijn hoofd; ...'een sterke persoonlijkheid'... Vraag me niet waar ze vandaan komen. Soms zijn ze er gewoon.
Zo gaat dat met gedachten.

Wat bedoelen we nu eigenlijk met 'een sterke persoonlijkheid'?
Wat bedoelen we met sterk?
Wat bedoelen we met persoonlijkheid?
Hebben we het over sterk in de zin van; krachtig, getraind, met veel spierkracht? Of sterk in de zin van; iemand die veel aankan, iemand die veel 'kan hebben'? Of sterk, net zoals een geur; aanwezig en niet te ontkennen?
En wat bedoelen we met persoonlijkheid? Iedereen is een persoon en ieder persoon is uniek, dus ieder persoon is een persoonlijkheid. Of heb je een persoonlijkheid?

De gedachten dwarrelen alle kanten op in mijn hoofd. Stuiteren van links naar rechts en weer terug.

Het heeft te maken met 'jezelf laten zien' bedenk ik me dan.
En met 'jezelf laten zien' bedoel ik ook dat je jezelf laat horen. Dat je kenbaar maakt waar je van houdt en dat je kenbaar maakt waar je niet van houdt.
Dat je kenbaar maakt wat je vindt en dat je kenbaar maakt wat je niet vindt.
Dat je laat zien hoe je je voelt.
Dat je iets van je binnenkant aan de buitenwereld laat zien. Omdat de wereld mag weten wie je bent.

Dat vereist moed. Als je dat kan, dan kan je veel hebben.

Een sterke persoonlijkheid is voor mij dus een moedig mens!