Niet zomaar een vriendin. Een hele bijzondere. En van tijd tot tijd moeten wij bijkletsen, appeltaart eten, winkelen en fluisteren als we iets moois zien. ('...he, moet je kijken...prachtig...dees is ook zo mooi....wauw...').
Altijd als wij in Amsterdam afspreken gaan we de Noordermarkt afstruinen en altijd is het dan stervenskoud.
Ik had haar dan ook al gesmst dat ze haar wollenonderbroek onder haar kleren aan moest trekken om de kou buiten te houden. Maar dat wist ze natuurlijk al.
Van de markt hebben we (zoals altijd) te weinig gezien want we hebben het druk met praten terwijl we van cafe naar cafe slenteren. Van de koffie naar de thee. Om warm te blijven.
Aan het einde van de dag ging ik weer met een vol hart en een blij gemoed naar huis.
En passant heb nog wat zinnen opgevangen en meegenomen.
Flarden van andermans gesprekken, te mooi om te laten vervliegen;
'..ze heeft helemaal geen uitstraling of zo..' en
'..she gives the money away..' (met de nadruk op gives) en
'..o, dus dat idee moeten we gewoon loslaten..'
En tussen al deze bedrijven door heb ik ook nog wat foto's geschoten.
Want de dag mag niet onopgemerkt blijven.
