dinsdag 30 maart 2010

Waar blijft-ie?


Waar blijft de tijd eigenlijk?
Toen, nu, straks… Wat is tijd?
Ongrijpbaar, ontastbaar, maar alom aanwezig.
Ik vind het zo iets geks.
Het is bedacht. Bedacht voor en door de mens. Om grip te krijgen op het ongrijpbare.
Een manier om het met elkaar over dezelfde gebeurtenissen uit het verleden (of dat wat nog komen gaat..) te hebben... Bedacht door het verstand.

Het gevoel echter, kent geen tijd. Een bepaalde gebeurtenis kan je het gevoel geven dat je als kind ooit ook had. Maar...... Je gevoel is hier en nu en nergens anders.
Het is je verstand dat jou verteld dat je die ervaring al eens eerder gehad hebt.
Ik ben bijvoorbeeld vandaag jarig. Alweer $8 jaar. Zegt mijn verstand…
Maar voor mijn gevoel ben ik nog 18!!

Lang leve het gevoel!!

vrijdag 26 maart 2010

Gedachten

...Die Nick en Simon zouden eens naar een goeie kapper moeten gaan...
...of zouden ze gesponsord worden door een gelfabrikant?....
...Ik moet Simone even de tip mailen dat het programma 'Uur van de wolf' van vrijdag 2 april, geheel gewijd wordt aan Charlotte Mutsaers....
...Hoe zal het trouwens aflopen met Dexter?...
...Out of the box denken is te leren....
...Anna-Lieze; gekke meisjesnaam....
...Anna-Lieze Freud; nog gekker...
...Toch even kijken of ik 20 april mijn avonddienst kan ruilen...
...Ben ik pas helemaal mijzelf, als ik helemaal alleen ben?...
...Wat zal ik lekker slapen vanavond....
...Waar is zo'n parkeerkaart nou helemaal goed voor?...
...Shalalie, shalala....

woensdag 24 maart 2010

Lieve Heer

Mag ik je uitnodigen om naar de weblog van Simone te gaan en het filmpje van vandaag, 24 maart, te bekijken?
Geweldig.Wat een flashmob!

Dan heb ik nog een vraagje aan Onze Lieve Heer;
Wilt u ervoor zorgen dat ik een keertje daar ben waar zoiets prachtigs ontstaat? Alstublieft?
Dankuwel.

woensdag 17 maart 2010

Krantenvrouwtje

Zeven uur vanmorgen stond het kranten-vrouwtje weer voor de deur. 
Ik herkende haar aan haar ienemienie-knotje. Zou ze weer de krantenwijk overgenomen hebben van die jongen, vroeg ik mij af. Misschien dacht ze; ach, dat doe ik. Zo'n moeilijk kan het niet zijn. Even wat dagen vroeg op, maar dan heb ik weer een lekker zakcentje. Knap ik in de middag wel een uiltje...

Ze stond met de Volkskrant van de dag in de hand en wilde 'm bij mij in de bus gooien.
Maar ik had 'm net van de mat gepakt....! Dus ik gebaarde vanuit de keuken dat het niet hoefde, want 'ik had 'm al'. Ik liep gauw naar de voordeur en draaide deze snel van het slot.
'Ik heb 'm al hoor', zei ik. 'Nee' zei ze resoluut. 'Dat kan niet. Wat u heeft is het AD. Ik heb per ongeluk de mijne bij u in de bus gegooid'. 'Nee' zei ik, 'ik heb echt de Volkskrant gekregen' en met een paar passen stapte ik mijn huiskamer binnen om de krant van de tafel te grissen om als bewijs aan haar te tonen.

Verbaasde blik verscheen op het gezicht.
Verontwaardigd zei ze dat ze verdorie net een extra Volkskrant gehaald had!  Hardop vroeg ze zich af of er al zo snel een nabezorging gedaan was. 'Ik heb niet hoeven bellen, want ik heb de krant gewoon gekregen, zoals elke dag' zei ik.
'Dan heeft uw man mij net vast te woord gestaan', besloot ze. 'Nou, dat kan niet, want die slaapt nog', was mijn verweer. Feller dan ervoor zei ze dat ze toch zeker wist dat ze gesproken had met een grote man met een bril. Ik verwees hij naar twee huizen verderop. Daar woont een grote man met een bril.
'O, sorry, dan moet ik vast daar zijn' en wat vertwijfeld stapte ze op haar fiets om de krant twee huizen verderop te gaan bezorgen.

Misschien kan ze geen nee zeggen.
Misschien gaat ze nu met pijn in haar buik slapen, bij de gedachten aan de krantenwijk en zal ze God op haar blote knieen bedanken als het er weer op zit.
Misschien dacht ze, na de vorige keer, dat het nu makkelijker zou zijn.
Wat gaat ze de volgende keer doen als de jongen haar weer vraagt?

dinsdag 9 maart 2010

Accepteren of goedkeuren?

'Accepteren' wordt vaak over een kam geschoren met ‘goedkeuren’. Het lijkt veel op elkaar maar het is niet hetzelfde.
Als je namelijk iets goedkeurt dan accepteer je het ook. Maar...... het omgekeerde niet zo hoeft te zijn.
Als je iets accepteert wil dat dus nog niet zeggen dat je het automatisch ook goedkeurt.

Ik denk dat er daarom veel niet geaccepteerd wordt omdat men denkt dat je het dan ook moet goedkeuren.
Of men is bang dat de omgeving denkt dat je het dus goedkeurt....
Jammer.

Accepteren wil zeggen dat je ergens in berust. Je geeft het de ruimte want het is er. Zo simpel is dat.
Goedkeuren heeft het woord ‘goed’ in zich en tja, wat is goed? Wie bepaalt dat?
Dat kun je alleen voor jezelf bepalen. Als jij iets goedkeurt dan wil dat zeggen dat jij het er mee eens bent en dat je het zelfs aan zou moedigen.
Dus als je aan beide woorden dezelfde betekenis hecht, wordt het verdomd lastig om dingen te accepteren om de eenvoudige reden dat je niet alles goed kan keuren.

Je kunt heus dingen accepteren terwijl je het er niet mee eens bent.
Stel je toch eens voor dat ieder mens alleen datgene zou accepteren waar-ie het mee eens zou zijn!
Een nog  onverdraagzamere wereld zou het worden!

Stel; je kind van 18 rookt.
Wanneer je het goedkeurt wil dat zeggen dat je het ermee eens bent (en dat je het aan zou kunnen moedigen). Maar de meeste ouders keuren dit niet goed.
Wanneer je het accepteert dan berust je in het feit dat je kind rookt. Je moedigt het niet aan maar je kind mag datgene doen wat hij/zij wil doen.

Nog een ander voorbeeld:
Stel; je bent bij tijd en wijle super-prikkelbaar. Een kort lontje, zogezegd...
Wanneer je deze kant van jezelf goedkeurt dan wil dat zeggen dat je het wel oke vindt en jezelf daarin aan zou kunnen moedigen. De meeste mensen vinden het echter geen fijne eigenschap van zichzelf en keuren het af.
Maar daarom kun je die kant van jezelf nog wel accepteren. Dan berust je in het feit dat je bij tijd en wijle een kort lontje hebt. Je geeft die kant van jezelf de ruimte. (...en dat scheelt een energie!!...)

Accepteren betekend dan net zoveel als; ‘ruimte geven aan dat wat er is’.....
Zolang het de ander maar niet schaadt.

Als politici  iedereen dat nou toch eens door had…….

zaterdag 6 maart 2010

Slip into.....

Met dichte ogen, luisterend.
Zie ik mezelf,
In een hangmatje in de zon,
aan zee.
Drankje bij de hand,
boek bij de hand,
op een onbewoond eiland met Lief....
Ik ben er aan toe...

dinsdag 2 maart 2010

Het Liefste Kind

Gisteren was Oudste Zus jarig. En ze vierde het met volle teugen. Als je wat te vieren hebt dan moet je dat doen zolang je kan, is haar motto. Goed motto, trouwens.
Ze had geweldige gebakjes laten maken. Gebakjes met een verhaal. Eigenlijk te mooi om op te eten.
Op de gebakjes had ze nl. een foto laten zetten. Niet zomaar een foto maar een foto van haarzelf als kind, genomen door mijn vader.
Mijn vader fotografeerde dat het een lieve lust was. Het was zijn grote hobby. Hij had een aantal camera's, wist alles van belichting, diafragma en ISO-waardes en van ontwikkelen en retoucheren. Hoe vaak ik wel niet met hem op pad ben geweest om te fotograferen!
Hij liet het niet alleen bij fotograferen, maar hij drukte ook zijn foto's af in zijn eigen (piepkleine) DoKa. Hij kleurde sommige zwart-wit foto's zelf in met een piepklein penseeltje, stipje voor stipje!
Jemig, wat heb ik vaak samen met hem dat wondertje staan bekijken. Het wondertje van het moment dat er een plaatje tevoorschijn kwam wanneer het fotopapier in het bad met ontwikkelaar zwom. Nu dat ik deze herinnering ophaal kom ik ook de geur weer tegen van het gloeiend hete glansapparaat waar de foto's onder gelegd werden. Ik zie ook onze, met zwart-wit foto's bezaaide, kamer. Alle foto's, nog krom van het glansapparaat, lagen daar dan te drogen.
Dozen vol met deze schatten staan er nu bij Oudste Zus op zolder.
Maar ik dwaal af.......
Hij was lid van een fotoclub en zo nu en dan deed hij mee aan een fotowedstrijd. Zo ook aan de wedstrijd met het thema; Het Liefste Kind. Hij won de eerste prijs met deze foto van Oudste Zus, toen ze nog een klein meisje was.
Deze foto prijkte nu op al die gebakjes. Het was een kippevelmomentje toen ik het gebakje zag. Het voelde alsof mijn vader ook een beetje op het feestje was.

maandag 1 maart 2010

Complimentendag

Vandaag is het 1 maart!
Oudste Zus is jarig (ook een Tijger) EN het is; Nationale complimentendag!