…..het groene boekje voor meisjes…..

 

Wie kent het niet? Ik kan beter vragen; wie kent het?
Een voorlichtingsboekje uit 1974. Tweede, herziene druk.  (Wat zou er herzien zijn?)
Ik kwam het laatst weer tegen.
Zo’n 40 jaar geleden heb ik het gekregen van mijn moeder.  Ik was toen twaalf jaar.

Er moet een tijd gekomen zijn dat mijn moeder vond dat ze mij voor moest gaan lichten. Maar hoe?

Ik zie haar zo voor me; het handen in het haar of zenuwachtig pulkend aan ellenboog of hand want altijd gekweld door droge plekjes.
Dit waren wel typerende poses van mijn moeder op moeilijke momenten.  Ik glimlach als ik er aan denk.

Ik herinner mij hoe ze mij voorbereidde op het onontkoombare; de menstruatie.
Zij gezeten op de bank, in de ene hoek van de kamer en ik in de andere hoek. Ik klaagde al een paar dagen over buikpijn en dit was het moment.
Dat mijn buikpijn kwam omdat de schooltandarts voor de schooldeur stond deerde niet.

Ik denk dat mijn moeder voor zich uit keek. Mijn blik ontsnapte namelijk steeds naar buiten, terwijl mijn oren op steeltjes stonden.  
Tegelijkertijd wilde ik het ook heel erg niet horen.  Niet uit háár mond.  De ongeschreven regel in ons gezin was namelijk dat je intieme dingen niet hardop zei en al helemaal niet ging delen.
 
Ik voelde haar ongemak. Ik wilde dat ze klaar was met haar verhaal, zodat haar ongemak verdween en daarmee ook het mijne.
En toch.... ze deed het wel.

Goddank gaf ze me voor de seksuele voorlichting dit groene boekje.

Cassiere

Ze zit achter de kassa.
Met vlugge vingers schuift ze de producten voor het oog van de scanner.
Bliep.

Ze heeft kort haar en is grijzend aan de slapen. Het is een mannelijk kapsel; geschoren in de nek en geschoren achter de oren en bovenop ietsje langer.
Ik stel me voor hoe ze na het douchen alleen haar vingers nog door haar handdoek droge haar hoeft te halen.Lekker praktisch.

Met strakke lippen vraagt ze aan de klant voor mij of hij nog een bon van het statiegeld heeft.
Als hij nee zegt slaat ze resoluut de kassa aan en noemt luid en duidelijk het te betalen bedrag.
Zonder lach staart ze recht voor zich uit, terwijl hij zijn portemonnee pakt.

Aan haar handen prijkt alleen aan de pinken een lange gevijlde nagel.
De overige nagels zijn kort gehouden. Lekker praktisch.
Behalve dus die van de pinken.

Het is het enige vrouwelijke  aan haar.
Het enige vrouwelijke dat ze zichzelf toestaat.
Een mens moet wel praktisch blijven.