Het zelf? Dat zijn vele anderen.
In de Volkskrant staat vandaag een interview in met ene Christien Brinkgreve met bovenstaande kop. Ik kan mij helemaal vinden in haar idee.
'Uiteindelijk is het zelf een 'innerlijk koor' aldus Brinkgreve, waarin het individu zich alle stemmen van ouders, vrienden en collega's eigen maakt. Zo wordt het zelf gevormd door de ervaringen met anderen.' zegt ze.
Mooi, mooi, mooi gezegd.
Om jezelf te worden heb je dus 'anderen' nodig en 'ervaringen'.
Ik moet meteen aan de metafoor van de bus denken. De bus met al onze 'zelven' als passagiers. Ik realiseer me dat IK altijd aan het stuur zit.
En ik realiseer me dat er periodes zijn in mijn leven dat de een vaker en langer rijdt dan de ander.
Ik realiseer me ook dat het de kunst is om te ontdekken hoe je een ander deel van jezelf eens kunt laten rijden als je van koers wilt veranderen.
Ik moet ook denken het volgende; het derde jaar van de opleiding tot Psycho Sociaal Werker was geheel gewijd aan de systeemtheorieen.
Er werd gezegd, dat je denkt een vrije wil te hebben en dat je denkt dat je je eigen keuzes maakt, maar niets is minder waar. Alle keuzes die je maakt komen voort uit het systeem waarin je bent opgegroeid en waar je je in bevindt.
Dat komt dus eigenlijk op hetzelfde neer.
Ik besef me dat Annie weer iets te lang en te hard heeft geschreeuwd in het koor. Het wordt tijd dat de avonturier weer eens van zich laat horen. SOLO!!
Ik voel die verandering wel, maar weet niet zo goed hoe ik dat gedaan heb..??
Door het me te beseffen misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten