Herken je dat?Dat je een afdruk in je vel ziet staan maar dat je meGod niet weet waar dat van is?
Je kijkt nog eens goed en pijnigt je hersenen, op zoek naar 'matching' materiaal waar de afdruk van zou kunnen zijn.
Mmmm, de tuinstoel? Je kijkt naar je vel. Je kijkt naar de stoel. Je kijkt weer naar je vel en weer naar de stoel. Ja, het kan bijna niet anders.
Als je jezelf overtuigt hebt dat dat het echt moet zijn graaf je in je geheugen naar het moment dat jouw vel in contact is geweest met dat voorwerp.
En welke houding je dan wel niet aan hebt moeten nemen......
Opeens schiet het je te binnen; o ja, ik heb een uur(!) geleden met mijn armen omhoog in de tuinstoel (met hoofdsteun) gezeten, met mijn ogen dicht, genietend van het zonnetje......
Ouder wordend vel. Niet alleen kraaiepootjes.
Au.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten