Was

‘Was was meer dan was.’
Deze zin las ik vandaag op de weblog van Simone. De zin werd geschreven in een reaktie op een filmpje dat te zien is in Simones huisbioscoop.
De persoon in kwestie verteld dat in de tweede wereldoorlog de was op Urk op kleur van de nationale driekleur werd gehangen. Witte was die geflankeerd werd door de rode 'baadjes' (bovenstukjes van de mannenklederdracht) aan de ene zijde en aan de andere zijde door blauwe werkbroeken.
Een prachtig beeld krijg ik daarbij.

Ik hou van wapperende was. Was moet lekker in de wind mogen wapperen om te drogen, vind ik. Er is niets zo rustgevend dan kijken naar dat wapperende textiel.
Was hangt zo lekker. Was is goed. Was is.

'Alles is goed en alles is zoals het is', lijkt het te willen zeggen. Zoiets.
Het geeft mij het gevoel thuis te zijn.

Op vakantie, wanneer we kamperen, maakt mijn hart altijd een klein sprongetje van blij wanneer het waslijntje weer is gespannen. Aan de gekleurde knijpers hang ik er vol trots de eerste handdoeken te drogen.

Het plekje wordt er iets meer ‘mijn plekje’ van.
Hoewel ik ook met evenveel genoegen naar andermans was kijk, hoor. Net zo makkelijk.

Tegenwoordig zie je niet zo vaak meer een vrije en blije wapperende was.
Tegenwoordig moet alles snel en we gaan op ‘zeker’. De was moet snel droog, dus hup; in de droger ermee. Dan is verder geen gezeur met die ene onzekere factor; het weer.

De regen mag met bakken uit de hemel storten; de was ligt ‘s avonds, goddank, weer schoon en droog in de kast.

Maar niets is zo lekker dan je neus in de, aan de buitenlucht gedroogde, was te stoppen en dan heel hard te ruiken. Man, daar kan geen parfum tegenop.
En zeker geen was uit de droger.

Was is bij mij ook meer dan was.

En weet je hoe blij ik was toen ik mijn dochter zag, terwijl ze haar neus in de was plantte en heel hard snoof?

Dat deed zij heus niet omdat ze het niet lekker vond......