Ik ben een boek aan het lezen (tip gekregen van Simone, die nog steeds op haar paard wacht...) en daarin las ik een passage wat zo KLOPT voor mijn gevoel.
Daarmee veeg je de hele Secret-discussie, die hier en daar oplaait, zoooo van tafel.
Het boek heet; Eten, bidden en beminnen. Een heerlijk, lekker leesbaar, humoristisch beschreven, waarin-ik-veel-herken, boek.
pag. 257;
....' De mens is noch helemaal een marionet van de goden, noch helemaal de baas over zijn eigen lot; hij is een beetje van allebei. We galopperen door ons leven als circusartiesten die hun evenwicht moeten zien te bewaren op twee naast elkaar rennende paarden. De ene voet staat op het paard dat 'het lot' heet, de andere op een paard genaamd 'vrije wil'. En de vraag die je elke dag weer moet stellen is; welk paard is wat? Over welk paard moet ik ophouden me zorgen te maken omdat ik het toch niet de baas kan en welk paard moet ik uit alle macht bijsturen?' ....
Als ik zoiets lees, dan ben ik verwonderd hoe iemand dat zo raak kan formuleren. Dan word ik even stil en slaak ik een diepe zucht en moet dan eerst het boek even wegleggen. Omdat ik dan even moet herstellen van het schot. Want dat is raak.
Om vervolgens het boek weer te pakken en het nog eens te lezen. Dan wordt ik zo blij dat ik het aan iedereen MOET VERTELLEN.
foto van mijn trouwe paard
***
3 opmerkingen:
Ik heb zelf wel eens het gevoel gehad dat ik op eenveerboot was gestapt. Je maakt in je leven af en toe een bepaalde keuze (studie, vrouw, werk) en je stapt dan als het ware op een veerboot waarvan je denkt dat ie een bepaalde kant op zal gaan, je verwachting. Maar als je er dan op zit, gaat hij wel eens een kant op die je niet had verwacht (iets pakt beter, of minder goed uit dan je had verwacht).
Toen ik het daar met mijn toenmalige psychotherapeut over had, zei hij: 'maar WIE bestuurt die pont?'. En ik dacht dat de kapitein dat deed, dat ik alleen een keus kon maken welke pont, en dat je daarna op de boot zat en geen invloed meer had. Heb nu meer geleerd om zelf af en toe dat roer over te nemen en meer te bepalen waar ik naar toe ga, en dat mijn verwachting ook uit komt. Ben nog niet HELEMAAL de baas, maar dat komt nog... :-)
Mooi Cora! En over 15 juni: ik ben dat hele weekend weg, maar wellicht net op tijd om de afsluiting mee te maken. Whaah, ik hou je in de gaten (dit klinkt gevaarlijker dan het is hoor!). Ik woon ook in de stad, dus de kans is groot dat we elkaar wel van gezicht kennen. Rik hierboven kent mij trouwens ook, haha!
Doei, Karin
karin Boven? Zag op de begraafplaats in Hem, dat je moeder Kitty was overleden...
Een reactie posten