Ik en mezelf

Ik kwam gisteren mezelf tegen.
Zoals ik nog niet zo lang geleden was. Ik heb het over zo'n jaartje of drie geleden.

Gisteren nam ik deel aan een bijeenkomst van conctactpersonen van de OR, op mijn werk.
Tijdens die bijeenkomst werden we in groepjes verdeeld. We bespraken een aantal onderwerpen eerst in  kleine groepjes en de hoofdpunten werden daarna in de grote groep gedeeld.
Altijd leuk om met elkaar meningen en ervaringen uit te wisselen.
In 'mijn' groepje zat een vrouw die gaandeweg de gesprekken meer en meer over zichzelf vertelde; over haar onvrede over haar huidige werkplek, haar ambities en hoe ze die niet weet te bereiken, de stappen die ze gezet heeft en de belemmeringen die ze van haar leidinggevende ervaart.
Ze had nu besloten om een zelf een studie te gaan doen die haar verder op weg zou helpen.

Daar zit ik, dacht ik.
Wat een zoektocht, dacht ik.
Wat ben je goed bezig, dacht ik.
Doe wat je moet doen en laat je niet leiden door anderen, dacht ik.
Neem stappen, dacht ik.
Kom in beweging, dacht ik.
Die komt er wel, dacht ik.

Ik heb het niet alleen gedacht, ik heb het ook gezegd.