Gisteren zag ik een (stukje) van het programma Keuringsdienst van Waarde. Zij gingen op zoek naar het antwoord op een vraag die al heel lang in mijn hoofd huist. Ik ben nooit op zoek gegaan naar het antwoord. Ik laat de vraag van tijd tot tijd boven drijven en dan mijmer ik heerlijk voor me uit wat het antwoord zou kunnen zijn. Soms hoef ik namelijk het antwoord op een vraag niet te weten want dan vind ik het mijmeren veel leuker. Zodra je het antwoord weet, nou ja, dan ben je klaar. Weg gemijmer.
Maar goed, blijkbaar was ik gisteravond nieuwsgierig genoeg naar het antwoord want ik bleef kijken.
De vraag was; hoe krijgt je een walnoot in twee prachtige helften uit zijn schil? De helften zoals die op een Rambol-kaasje liggen. Dus niet in stukjes en beetjes.
De truc blijkt te zijn om de gave zijden van de noot te kraken in plaats van 'm op de naad open te breken. De helften van de vrucht staan namelijk haaks op de schil. Moeilijk uit te leggen.
Kijk zelf maar even. (..rond 17.11; het antwoord..)
Nu heb ik een geheel eigenwijze om een walnoot te openen; ik neem in de ene hand een noot en in de andere een stevig mesje. Het liefst een ouderwets aardappelschilmesje.
Ik steek de punt van het mes in het gaatje aan de onderkant van de noot. (De bovenkant is de kant waar de twee helften samenkomen in een puntje. Die kant moet je niet hebben.)
Steek het mesje er een stukje in en met je andere hand houdt je de noot goed vast. Pas op dat je jezelf niet snijdt! Vervolgens draai je het mes een tikkie en dan laten de twee helften los waarna je de noot eruit kunt peuteren. In stukjes, dat wel. Ik begrijp nu dat ik dan een hamertje moet gebruiken.
Ik ga weer op zoek naar een vraag waarop ik geen antwoord weet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten