Een van mijn favoriete tv programma’s. Lekker afwisselend. Zowel qua onderwerpen als tafelheren/dames. Niet alle onderwerpen boeien me, maar daarom is de afwisseling zo fijn.
Al zappend bleef ik even hangen bij ‘Echte Gooische meiden’.
Ik verbaas mij over hun leefwereld. Zo totaal anders dan de mijne! Ik laat me graag verbazen.
In het stukje dat ik zag reden ze naar AZ om daar een bekende Italiaanse voetballer te zien trainen. De naam is me ontschoten. Een van de meiden schreef haar telefoonnummer op een briefje om aan hem te geven. Ze geneerde zich dood voor een van haar vriendinnen die nog even ‘ciao’ riep en ‘pronto, pronto!!’.
‘Nou’, zei het telefoonnummer-meisje, ‘als ik haar hoor, dan moet ik wel even over een maximum-punt heen hoor!’ Geweldig vind ik dat soort uitspraken. Smullen!
Verder zappend kwamen we terecht bij ‘Andere tijden’. Ouders spraken over de anti-autoritaire opvoeding die zij hun kinderen gaven en de door hen opgerichte kindercreches, eind jaren ‘60. Tenen krommend heb ik daar naar zitten te kijken. De kinderen kregen totaal geen grenzen opgelegd en moesten het zelf maar uitzoeken en mochten grenzeloos ontdekken. Een van de ouders zei; ‘Ze werden behandeld als kleine volwassenen’.
Ik ben van mening dat kinderen een zekere mate van begrenzing nodig hebben om zich veilig te kunnen ontwikkelen. En ik ben van mening dat je niet van een kind mag verwachten dat-ie zichzelf grenzen oplegt. Ik was bloednieuwsgierig naar het verhaal van de kinderen in het nu. Dat was verder te volgen op een andere zender die wij niet ontvangen. Jammer. Ik hoor toch graag twee kanten van een verhaal.
Snel verder zappen maar weer.
Ik kwam terecht bij het programma 'Koopkracht' over Games. De vraag werd gesteld of computerspelletjes nu echt zo slecht zijn als door vele mensen wordt aangenomen? Het schijnt een nieuwe manier van tijdverdrijf te zijn, waar ook heel veel in geleerd kan worden. Ook onbewust. Er zijn zelfs mensen die vinden dat je met goed fatsoen op je CV kunt zetten dat je in een spel een bepaalde titel hebt gehaald waarbij je leiding hebt moeten geven aan een groep.
Daar ben ik nog niet aan toe. Ik geloof nog teveel in ervaringen opdoen in ‘the real world’.
Op scholen wordt ook veel lesmateriaal in de vorm van games aangeboden. Want ja, zei een leerlinge van een jaar of 15, het moet wel leuk zijn. En uit boeken leren is niet leuk. Zelfs in de studie tot chirurg wordt met ‘games’ gewerkt om technieken aan te leren! De peperdure simulatieapparatuur laat men links liggen want dat is…niet leuk.
Ik maak me wel een beetje zorgen over dat alles tegenwoordig maar ‘leuk’ moet zijn. Er is niks mis met ‘leuk’, maar wat als er iets nu eens niet leuk is? Hoe gaat de jeugd daar dan mee om? Hoe zit het met hun frustratie-tolerantie? Moet ‘men’ dan maar zorgen dat 'het' leuker wordt? Maar sommige dingen zijn niet leuk en worden het ook nooit. Gaan ze dat dan uit de weg? Of ben ik nu een zeur? Oeps. Die is per definitie niet leuk. Hadden die idealistische ouders ook die overtuiging; grenzen zijn niet leuk, dus geven we ze geen grenzen? Of draaf ik nu door? Kan mij het schelen. Vin ik leuk..
Met het hoofd vol vragen en deurtjes die op een kier zijn gezet zappen we verder naar Holland doc;‘Zinkende mannen’. Een documentaire over Zweedse mannen die besluiten een synchroonzwemteam te beginnen. Wat?! Ja, een synchroonzwemteam. Gaaf.
Grappig om te zien hoe mannen samenwerken….. Het lijken wel vrouwen.
Een van de mannen deed de uitspraak dat hij klaar was met het najagen van iets beters en dat hij vanaf nu blij ging zijn met wat hij had.
Een mooie afsluiting van een verbazend leuke tv avond waarin ik soms wel over een maximumpunt heen moest en geleerd heb dat mannen soms net vrouwen zijn.
Of ze dat nu leuk vinden of niet.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten