Ik heb een groen vestje. Ik ben dol op dat vestje. Dat wist ik niet toen ik 'm kocht.
Vaak weet je zoiets pas als je het hebt. Als je het bezit. Daar kan ik mij zo over verbazen. Hoe komt dat toch?
Vaak gaat het zo;
Lopend in de winkel zie je iets in de rekken hangen dat je zo, op het eerste gezicht, helemaal te gek vind. Het kan van alles zijn; een broek, een jurkje, een shirt.
Je denkt; 'mmmm...even passen...' Dus je verdwijnt in het pashokje. Ik hoop dan heel hard dat er een spiegel hangt, want ik heb er een gruwelijke hekel aan als ik in de winkel voor de spiegel mijzelf (samen met vele anderen...) met nieuw kledingstuk en al, van alle kanten moet aanschouwen.
Het is tegenwoordig trouwens nog een hele kunst om een spiegel te vinden in een kledingzaak, want het lijkt wel 'hip' om ze allemaal weg te halen. Maar dit terzijde.
Je draaikont dus wat voor de spiegel. Je kijkt en ondertussen is het heel druk in je hoofd; mmm, beetje kort, beetje krap, mmm, staat wel cool, als-ie nou in een andere kleur..dan..., wat kan ik erbij dragen, nou, dan moet ik ook nog nieuwe schoenen, waar heb ik die gezien, hoe duur is het eigenlijk? , een maat groter doe ik niet hoor!, zal ik het wel dragen?, zal ik blij zijn dit te bezitten? enz.enz.
Op al die vragen weet je geen antwoord. En vooral op die laatste niet. Hoe ik mijn hersens ook laat kraken en hoe ik mij ook krampachtig loop voor te stellen dat ik het heb, ik krijg er geen antwoord op.
Terwijl je het, zodra je het gekocht hebt, weet. Je weet het omdat je blij bent en je weet dat het de superaankoop van het jaar zal zijn. Je ziet ongekende mogelijkheden en kombinaties met de nieuwe aanwinst. Ok, soms duurt het wat langer, maar je WEET het zodra je het gekocht hebt.
Lopend in de winkel zie je iets in de rekken hangen dat je zo, op het eerste gezicht, helemaal te gek vind. Het kan van alles zijn; een broek, een jurkje, een shirt.
Je denkt; 'mmmm...even passen...' Dus je verdwijnt in het pashokje. Ik hoop dan heel hard dat er een spiegel hangt, want ik heb er een gruwelijke hekel aan als ik in de winkel voor de spiegel mijzelf (samen met vele anderen...) met nieuw kledingstuk en al, van alle kanten moet aanschouwen.
Het is tegenwoordig trouwens nog een hele kunst om een spiegel te vinden in een kledingzaak, want het lijkt wel 'hip' om ze allemaal weg te halen. Maar dit terzijde.
Je draaikont dus wat voor de spiegel. Je kijkt en ondertussen is het heel druk in je hoofd; mmm, beetje kort, beetje krap, mmm, staat wel cool, als-ie nou in een andere kleur..dan..., wat kan ik erbij dragen, nou, dan moet ik ook nog nieuwe schoenen, waar heb ik die gezien, hoe duur is het eigenlijk? , een maat groter doe ik niet hoor!, zal ik het wel dragen?, zal ik blij zijn dit te bezitten? enz.enz.
Op al die vragen weet je geen antwoord. En vooral op die laatste niet. Hoe ik mijn hersens ook laat kraken en hoe ik mij ook krampachtig loop voor te stellen dat ik het heb, ik krijg er geen antwoord op.
Terwijl je het, zodra je het gekocht hebt, weet. Je weet het omdat je blij bent en je weet dat het de superaankoop van het jaar zal zijn. Je ziet ongekende mogelijkheden en kombinaties met de nieuwe aanwinst. Ok, soms duurt het wat langer, maar je WEET het zodra je het gekocht hebt.
Andersom komt natuurlijk ook voor, helaas. Dat je dus al weet dat het de miskoop van het jaar is. Je komt thuis en hangt de nieuwe aankoop over de stoel en dan denk je; nou, dat is het dan. Nu heb ik het. Niks an. Waarom heb ik het in hemelsnaam aangeschaft?
Daar kan ik me zo over verbazen. Hoe komt het dat die kennis pas tot je komt wanneer je het gekocht hebt?
Daar kan ik me zo over verbazen. Hoe komt het dat die kennis pas tot je komt wanneer je het gekocht hebt?
Deze verbazing slaat niet alleen op kleding hoor, maar ook op 'dingen'.
Snap jij dat nou?
Snap jij dat nou?
2 opmerkingen:
ik snap daar niks van! als ik ergens ben en iets moois zie dat ik graag wil hebben en ik kan het betalen, dan koop ik het en ben ik er blij mee! weet dat dan ook van te voren. Alleen als ik iets voor mijn meisje koop ben ik er wel eens onzeker over (maar ze vindt het gelukkig altijd mooi wat ik koop)
ik snap er alles van! want zo gaat het inderdaad Kootje. dat heb je heel mooi in woorden gevangen! groet Karin
Een reactie posten