Film

Gisteravond ben ik met een Vriendin naar de film 'Il y a longtemps que je t'aime' geweest.
In het filmhuis. Nav een filmtip van een andere Vriendin.
Ik vond het een mooie, indrukwekkende film. Over zussen, over onvoorwaardelijke liefde, over dilemma's, over opnieuw beginnen, over het leven. Er zaten mooie close-ups in de film. Van handen over een stoel, handen over een ruit, regen tegen het raam, gezichten.... Ik ben dol op close-ups.
Sobere sets. Interieurs. Gewoon, mooi. Aan het eind zeiden ze nog een paar krachtige zinnen.
Die blijven bij.
'De ergste gevangenis is de dood van je kind, daar kom je nooit meer uit.'
Heftig.
En;'...Ik ben er...'

Na afloop met Vriendin nog aan een (rookvrije) bar wijntjes gedronken. Gekletst.
Helemaal goed.

***