'.....tijdens je leven ging je al zo vaak dood; elke keer als iets in je persoonlijkheid zich wijzigde, ook al zag je dat pas achteraf, nam je afscheid van iemand die je was geweest en aan wie je herinneringen had maar die je nooit meer zou worden. En was daarom angst voor de dood niet onzinnig. Nou ja, er kwam een lichamelijke kant bij, maar verder was het toch niet meer dan de zoveelste keer afscheid nemen van iemand die je niet langer kon zijn.'
Uit 'Grip' van Stephan Enter.
pag 64
Mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten