Rond een uur of negen begeef ik mij naar de stad. Makkelijke schoenen aan, mijn kleinste tasje om de schouder, volle knip mee. Gelukkig is het droog. Er lijkt een bui in de lucht te hangen.
Hopelijk valt-ie niet en al helemaal niet op mij.
Al fietsende word ik hier en daar ingehaald door mensen die meer haast lijken te hebben dan ik.
Vooral mannen die gekleed zijn in enkel een T-shirt en spijkerbroek, de zgn. kroegtijgers.
Tot mijn verbazing razen ook grijze dames op leeftijd mij voorbij! Aha, zij blijken in bezit van een fiets met aandrijving. Wil ik ook, later.
In tegenovergestelde richting komen mij al bosjes mensen tegemoet met al een flink aantal plastic tassen aan het stuur. Even bekruipt mij het gevoel dat ik vast te laat bij de winkels kom en dat 'al het leuke' al weg is. Onzin natuurlijk, maar het gen dat bang is om iets te missen speelt op. Mijn verstand brengt het tot bedaren: 'er is genoeg, niet iedereen heeft dezelfde smaak (en maat) als jij, en als het op is, is het op'.
Aangekomen in de stad, vraag ik mij af waar ik mijn fiets zal zetten. Ik moet 'm straks weer kunnen vinden en pakken.
De vragen; 'heb ik dit echt nodig' en 'zal ik het wel of niet kopen', komen later aan de orde.
Niet nodig, wel kopen, gok ik.
1 opmerking:
Hi kootje,
ik zie net pas je reactie op mijn blogpost lang geleden, wat leuk nu heb ik eindelijk je bloggegevens (kon het nooit onthouden). Wat leuk dat je naar lappendag was, ik was er ook rond 9:00, vlg keer koffie? Hoe gaat het met mediteren en je creatieve uitspattingen? In mijn nieuwe post zie je de mijne van afgelopen weekend. Liefs, mieke (nu wonend in Hoorn, lijndraaier 29)
Een reactie posten