Ik heb het al eens eerder gezegd; ik hou van een foutje. Broeken met een scheur, twee net niet bij elkaar passende shirts, misprints, misbaksels, een knoop aannaaien met een andere kleur garen( 1 knoopje dan natuurlijk, de rest wel weer met de juiste kleur), een stiksel net iets verder door laten lopen dan nodig is enz. enz.
Van mij hoeven dingen niet precies bij elkaar te passen of naadloos op elkaar aan te sluiten. Ik ben bijvoorbeeld 'allergisch' voor broeken (of rokken, wat je wilt..) met een 'bijpassend' jasje. Van het woord 'bijpassend' krijg ik acuut jeuk. Echt.
Wanneer ik, laten we zeggen, een blauwe ketting rijg, zal ik er altijd een groene kraal tussen rijgen. Juist een groene, want het foutje hoeft niet te veel op te vallen. Dat dan weer niet.....
Een subtiel foutje. Heerlijk.
Foutjes houden je wakker en allert.
Wanneer iets een foutje heeft, is het voor mij perfect. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik ook een perfectioniste ben.
Ik vraag me nu alleen af; wat is fout?
1 opmerking:
zoiets als in perzische tapijten en andere islamitische kunst... Zitten ook altijd foutjes in, want alleen Allah is perfect..
Een reactie posten