Voorbij

Zo heb je het en zo ben je het weer kwijt. Niet voorgoed, gelukkig, want je kunt het zo weer krijgen. Of nemen, liever gezegd.
We hebben Italie weer kunnen proeven, voelen en ruiken. Heerlijk. Mooie dingen gezien (het Sella-plateau o.a.) en gekke dingen gedaan.
Zo heeft Jongste van Lief zijn tand begraven boven op de berg die we beklommen hadden. Hij moest er even over nadenken, maar vond het toen wel een cool idee. Wie weet gaat hij er ooit nog eens naar op zoek.
Ik heb mijn eigen weerstation gekocht. Gelukkig kwam het vrouwtje steeds naar buiten. Toch fijn om te weten dat het droog blijft.

Het konijn van de camping huppelde af en toe gezellig naar binnen. En helaas is het mij niet gelukt om een mus (kom-mus...kom dan..) van dichtbij te fotograferen.
De tent werd trouwens bewaakt door een paar oplettende ogen. (zie foto).

Net heb ik nog een foto gemaild naar een vrouw die vlak naast onze tent een landing maakte met haar parasail. Ik vroeg haar emailadres. Ze was er erg blij mee maar ik denk dat ze geen foto nodig had om het zich te herinneren.

Het reisverslag dat ik heb gemaakt is af. Dit keer geen zin per dag, maar een kaartje per dag. Gaatjes erin en hup een koordje erdoor. Zo'n verslag geeft van die handige 'haakjes' waar je je vakantieherinneringen aan omhoog kunt halen. Ik heb me voorgenomen om me vaker creatief te uiten. Dit jaar had ik ook verf en doek(jes) mee en heb zowaar twee schilderijtjes gemaakt!
O, en ik heb me ook voorgenomen om elke dag even te mediteren. Of gewoon even te zitten en dat schreeuwerige hoofd niet te volgen.

We zijn weer thuis en dat is ook weer heerlijk!