Zo leuk!!

Prent

Ja hoor!!
Ik heb er weer eentje.
Gek word ik ervan.

Toen ik de kapsalon uit kwam lopen prijkte er weer(!) een prent op de voorruit van mijn auto.
Lekker dan.
Daar waar je voorheen zonder zorgen mocht parkeren, mag dat nu niet meer. Bij binnenkomst van de stad staat een bord dat er niet geparkeerd mag worden zonder vergunning, mits je in de blauwe zone parkeert met je parkeerkaart achter je raam.
Dat zag ik pas achteraf.

Stond dat bord er altijd al, of heb ik al die keren dat ik zonder bon weg kon rijden geluk gehad?

Zonde van die €60,-......

Wenen

Laatst fietste ik op mijn gemakkie naar de stad. Achter mij fietsten twee vrouwen.
Zij reden wat sneller dan ik en haalden mij in. Ik ving een flart op van hun gesprek.
Een leuke flart.

'Ja, zeg. Kreeg ik een weekendje Wenen aangeboden.'
'Goh, wat leuk.'
'Ja, dat dacht ik ook'. Maar wat bleek; ik kreeg een bos uien!'
'Een bos uien?'
'Ja, om een weekendje te wenen'.
'Tssss; een weekendje wenen...'
'...............'
'...............'

Pony

Elke dag lees ik het stukje van Aaf Brandt Corius op de achterpagina van de Volkskrant. Meestal moet ik er om lachen. Vandaag ook weer.

Staat haar best goed, toch?

Filmhuis

Bij binnenkomst van het filmhuis wordt je al getrakteerd op deze plaatjes!!

Komt dat zien!

Antwoord

Gisteren zag ik een (stukje) van het programma Keuringsdienst van Waarde. Zij gingen op zoek naar het antwoord op een vraag die al heel lang in mijn hoofd huist. Ik ben nooit op zoek gegaan naar het antwoord. Ik laat de vraag van tijd tot tijd boven drijven en dan mijmer ik heerlijk voor me uit wat het antwoord zou kunnen zijn. Soms hoef ik namelijk het antwoord op een vraag niet te weten want dan vind ik het mijmeren veel leuker. Zodra je het antwoord weet, nou ja, dan ben je klaar. Weg gemijmer.
Maar goed, blijkbaar was ik gisteravond nieuwsgierig genoeg naar het antwoord want ik bleef kijken.

De vraag was; hoe krijgt je een walnoot in twee prachtige helften uit zijn schil? De helften zoals die op een Rambol-kaasje liggen. Dus niet in stukjes en beetjes.
De truc blijkt te zijn om de gave zijden van de noot te kraken in plaats van 'm op de naad open te breken. De helften van de vrucht staan namelijk haaks op de schil. Moeilijk uit te leggen.
Kijk zelf maar even. (..rond 17.11; het antwoord..)



Nu heb ik een geheel eigenwijze om een walnoot te openen; ik neem in de ene hand een noot en in de andere een stevig mesje. Het liefst een ouderwets aardappelschilmesje.
Ik steek de punt van het mes in het gaatje aan de onderkant van de noot. (De bovenkant is de kant waar de twee helften samenkomen in een puntje. Die kant moet je niet hebben.)
Steek het mesje er een stukje in en met je andere hand houdt je de noot goed vast. Pas op dat je jezelf niet snijdt! Vervolgens draai je het mes een tikkie en dan laten de twee helften los waarna je de noot eruit kunt peuteren. In stukjes, dat wel. Ik begrijp nu dat ik dan een hamertje moet gebruiken.

Ik ga weer op zoek naar een vraag waarop ik geen antwoord weet.

'Siererwt' en 'brandende liefde'....

                                           Kijk ze groeien!!

Oranjegekte

Zorgen

Vanmorgen las ik een artikel in de Volkskrant over 'de multitasker', met als ondertitel; de 'bedrading' van het brein verandert door voortdurende blootstelling aan informatiebronnen.
In het kort staat er het volgende;
'De stroom van info via emails, twitters, telefoongesprekken en andere binnenkomende informatie kan van invloed zijn op hoe mensen zich gedragen en hoe ze denken. Het informatiebombardement kan het vermogen om te focussen ondermijnen.
De infostroom zorgt voor een staat van opwinding, waardoor het lichaam een stoot dopamine aanmaakt, waarvan onderzoekers zeggen dat het een verslavend effect heeft. Zonder die impulsen raken mensen verveeld'.

In mijn ogen leidt verveling tot creativiteit. Misschien dwingt verveling wel tot creativiteit. En tot 'zijn'. En daar is toch niks mis mee.

De onderzoeker zegt nog dat hij denkt dat 'intensief gebruik van technologie er in het uiterste geval toe kan leiden dat het onze empatische vermogens aantast. We worden pas menselijk door de aandacht die we aan een ander besteden. Dat laat zien hoeveel we om iemand geven'.

Het bestaan van een multitasker lijkt me een leeg bestaan.
Virtueel en leeg.

Tips

Van de week liep ik, nietsvermoedend, de bieb in de binnenstad binnen. Bleek er boekverkoop te zijn! Tafels vol met boeken, te koop voor een habbekrats. Geweldig! Ik heb me in kunnen houden, maar heb toch het een en ander gekocht.
Oudste zus was er ook. Zij werkt namelijk in de bieb. Stiekempjes fluisterde ze mij een boekentip in het oor; ik moest echt het boek 'Sprakeloos' van Tom Lanoye. lezen, zei ze.
'Jij vindt dat ook vast heel mooi', zei ze. Oudste zus en ik hebben dezelfde smaak qua boeken, dus zij mag dat zeggen. Heerlijk, zo'n tip. Het geeft een spannend randje aan mijn bezoekjes aan een boekenwinkel of bieb. Een klein doel, zeg maar.
En vanmiddag kreeg ik weer een boekentip van een vriendin; 'De kunst van het Kaizen'. Een boek dat beschrijft hoe je in hele kleine stapjes (echt heeele kleine stapjes), uiteindelijk je doel kunt bereiken. Misschien is dat boek weer bruikbaar voor mijn werk.
Over tips gesproken; zo nu en dan zwerf ik wat op internet en laatst kwam ik de volgende kaartjes tegen.
Heel simpel, maar o zo mooi! Ik moet mezelf inhouden, want ik sla zo weer aan het bestellen.
Net als bij deze vouwbootjes.
Kom er maar op.

Mooi he, al die tips. Zomaar. Gratis en voor niks.

Rustgevend doek....

Soothing....
Originally uploaded by kootje1

Niets is zo rustgevend
als een doek
wapperend in de wind
dat de zon gesluierd
toelaat....

Lezen