Uren lag ik op mijn knietjes te kijken naar de handel en wandel van mieren. Ook kon ik uitvoerig suikerkorreltjes bestuderen of mij verwonderen over een zandkorrel.
Ik was dol op kleine poppetjes waar ik dan kleine bedjes voor maakte met zelfgeknutselde matrasje en zelfgebreide dekentjes. Daar legde ik het poppetje dan in, gestoken in een zelfgenaaid ponnetje.
Ik vond het heel jammer dat ik nooit een poppenhuis heb gehad. Die heb ik later eigenhandig voor mijn meiden gemaakt (die er vervolgens niet veel mee gespeeld hebben..).
Mijn moeder ging soms, heel soms, op stap met haar zussen. Winkelen. En dan nam ze altijd iets voor mij mee.
Ik herinner me een keer dat ze een heuse blokkendoos voor me mee had.
In een lucifersdoosje. Compleet met cilinderblokje en boogblokje! Een andere keer had ze een luciferdoosje mee waar een touwtje in zat met een bolletje eraan. Als je dat bolletje uit het doosje liet bungelen, was het de truc om dit bolletje op te gooien en dan op te vangen in het doosje.
Blijer kon ze me niet maken.
