Mijn lieve lijf

De kerstdagen zitten er weer op. Ik weet niet waarop, maar ze zijn alweer voorbij!

Het waren gezellige dagen. Met visite (krijgen en gaan op), met de top 2000 op radio 2 en met heerlijk eten en snoeperij.
Als ik dan zo 'savonds in mijn bedje lig, met mijn buik nog vol van al dat lekkers, bedank ik alvast stilletjes mijn lichaam. Uit bewondering.
Arme maag, die voller gestopt is met heerlijkheden dan op een alledaagse doordeweekse dag.
Arme lever die de tot mij genomen alcohol onschadelijk moet maken.
Arm lijf dat geacht wordt te gaan slapen terwijl al dat voedsel nog verwerkt moet worden.
Mijn lijf dat zo vaak kritiek te verduren krijgt van mij. Omdat het geen krullen produceert bijvoorbeeld, maar steile haren. Omdat het de vetcellen net op die plekken laat verzamelen, waar ik ze niet wil hebben.
Omdat met het klimmen der jaren de rimpels niet meer te ontkennen zijn.

Ondanks mijn gemopper doet het lijf gestaag wat het doen moet.
En dus val ik met liefde wat later in slaap omdat de machinerie van de spijsvertering mij wakker houdt.
En sta ik zonder mopperen midden in de nacht op om de blaas te legen.
En bedank ik mijn lieve lijf.

Kriebels

Ik was het helemaal niet van plan, maar opeens kreeg ik een idee EN de kriebels.
Ik ben het idee uit gaan voeren; ik ben gaan 'krabben' waar het kriebelde, zeg maar.
Het resultaat hiervan krijgen veel mensen binnenkort in de bus.
En voor wie 'm niet op z'n deurmat krijgt, krijgt 'm hier.
Alsjeblieft.

Winter

Time flies

Quote

" Ik hou niet zo van die poep en pies-liedjes.

    Ik bedoel;  ik zou ze niet kunnen zingen.
    Ik ben namelijk nogal een schijterd "

Kleine verwondering

Ze belde rond 12 uur bij me aan.
Een kleine vrouw van, ik schat, begin zestig. Haar wit-grijze haren tot een ienemienie-knotje gedraaid, een paarse gebreide sjaal om, een regencape tot over haar knieen, de fleecebroek van een onbestemd kleurtje rood stevig in haar rubber laarzen gestopt met de fiets aan de hand.
Vol ongeloof keek ze naar mijn voordeur en vervolgens naar mij. Ze was er honderd procent zeker van dat ze gisterochtend de krant bij ons in de brievenbus had gestopt. Echt wel! Om mij te overtuigen pakte ze haar adressenlijst erbij om te laten zien dat ons huis er wel degelijk op stond.
'Ja, ik weet het nog, want het is hier nogal donker en ik moest nog even bijschijnen met m'n lantaarntje' zei ze. Ze had de krantenwijk tijdelijk over genomen van een jongen, maar ze nam haar taak serieus op.
'Het lijkt dom werk maar je moet goed je hoofd erbij houden hoor. Een moment van onoplettendheid en je maakt een fout'.
Tja, ik kon er ook niet meer van maken. De krant lag gisterochtend simpelweg  niet op de mat. Sorry.
Tot slot zei ze; 'Ik ben toch zeker niet dement?' Alsof ik het was die aan haar twijfelde in plaats van zijzelf.
Verwonderd en nog steeds ongelovig fietste ze weg. Helaas kon ik haar twijfel niet wegnemen.
Ik kan in het vervolg wel een lichtje voor haar laten branden......

Kleine irritatie

.....'s morgens geen krant op je deurmat vinden....

Mogelijkheden

Hugo, The Cat of 1000 Faces, Episode 2
door jonathanhowells

Die kaartjes die ik pas geleden heb laten maken; ongekende mogelijkheden!

Ramses Shaffy (1933-2009)

'Ren in het leven nooit de dingen achterna, maar omarm dat wat op je pad komt.'

Iets dergelijks schijnt Ramses Shaffy gezegd te hebben. En voornamelijk geleefd te hebben.
Mooie levensfilosofie.

HIER is ie

Afgelopen zondag vond Hoorn's eerste flashmob plaats.
Om het nieuwe tijdschrift HIER te promoten.
Om 15.00 liep de Rode Steen vol met lezers van het blad. Met ballon. Om 15.15 werden de ballonnen op een teken opgelaten en liep het plein leeg.