Moment

Eergister heb ik een wolk gezien.
Nu is dat niet zo gek, maar wel als de wolk zich binnen in een ruimte bevindt. En dat was dus het geval. Het was een project van beeldend kunstenaar Berndnaut Smilde.

Ik had een foto van zijn wolk in een ruimte gezien en ik vond het prachtig.
Een onmogelijkheid mogelijk gemaakt.
Een vervreemdend beeld, dat maakt dat ik wil blijven kijken.

Een foto is een momentopname. Maar bij het bekijken van een foto duurt dat moment voor eeuwig.
Door telkens een foto te bekijken kun je dat moment op ieder moment waarnemen.
Zo had het beeld van die wolk zich ook in mij genesteld; alsof de wolk er constant was.
Ook op het moment dat ik zeg maar, op mijn fietsje onderweg was naar de wolk.

Eergister was ik aanwezig bij de creatie van dat speciale moment; de wolk in de ruimte.
Het ging heel snel. Het was er en even later was het er niet. Dat verbaasde me.
De kunstenaar liet mij ervaren hoe vluchtig een moment is.

Ik heb het moment voor eeuwig vastgelegd.

Leve het leven

Buiten is het 6 graden onder nul, maar het voelt als 15 onder nul. Zeggen ze.

Bijzondere berichtjes vind ik dit.
Hoe kun je dat wat je meet nu vergelijken met dat wat je voelt?
Hoe weet men nu hoe -6 voelt en hoe -15 voelt? Hoe hebben ze dat ooit bedacht? En wie heeft dat bedacht?

Hebben ze iemand in een koelcel gezet en gevraagd hoe de temperaturen van 0 tot -20 voelen en vervolgens hetzelfde gedaan met een turbine aan? En hoe omschrijf je dat gevoel? Het prikt in mijn neus...en nu voel ik mijn neus niet meer...???

Misschien voelt -1 voor mij, voor een ander als -10…..

Het is hetzelfde met leeftijden.
Gisteren las ik in een tijdschrift; ’50 is het nieuwe 40’.

?????

De kalender geeft aan dat je het al 40 jaren doet, maar hoe voelt dat?

Hoe voelt 40? Hoe voelt 50? Hoe voelt 25?

Wie het weet mag het zeggen.

Ik kan alleen maar zeggen dat naarmate ik ouder wordt, ik het leven steeds leuker vind worden.

Lang leve het leven!

Ik ‘doe’ het al bijna 50 jaar.