Mijn lieve lijf

De kerstdagen zitten er weer op. Ik weet niet waarop, maar ze zijn alweer voorbij!

Het waren gezellige dagen. Met visite (krijgen en gaan op), met de top 2000 op radio 2 en met heerlijk eten en snoeperij.
Als ik dan zo 'savonds in mijn bedje lig, met mijn buik nog vol van al dat lekkers, bedank ik alvast stilletjes mijn lichaam. Uit bewondering.
Arme maag, die voller gestopt is met heerlijkheden dan op een alledaagse doordeweekse dag.
Arme lever die de tot mij genomen alcohol onschadelijk moet maken.
Arm lijf dat geacht wordt te gaan slapen terwijl al dat voedsel nog verwerkt moet worden.
Mijn lijf dat zo vaak kritiek te verduren krijgt van mij. Omdat het geen krullen produceert bijvoorbeeld, maar steile haren. Omdat het de vetcellen net op die plekken laat verzamelen, waar ik ze niet wil hebben.
Omdat met het klimmen der jaren de rimpels niet meer te ontkennen zijn.

Ondanks mijn gemopper doet het lijf gestaag wat het doen moet.
En dus val ik met liefde wat later in slaap omdat de machinerie van de spijsvertering mij wakker houdt.
En sta ik zonder mopperen midden in de nacht op om de blaas te legen.
En bedank ik mijn lieve lijf.

Kriebels

Ik was het helemaal niet van plan, maar opeens kreeg ik een idee EN de kriebels.
Ik ben het idee uit gaan voeren; ik ben gaan 'krabben' waar het kriebelde, zeg maar.
Het resultaat hiervan krijgen veel mensen binnenkort in de bus.
En voor wie 'm niet op z'n deurmat krijgt, krijgt 'm hier.
Alsjeblieft.

Winter

Time flies

Quote

" Ik hou niet zo van die poep en pies-liedjes.

    Ik bedoel;  ik zou ze niet kunnen zingen.
    Ik ben namelijk nogal een schijterd "

Kleine verwondering

Ze belde rond 12 uur bij me aan.
Een kleine vrouw van, ik schat, begin zestig. Haar wit-grijze haren tot een ienemienie-knotje gedraaid, een paarse gebreide sjaal om, een regencape tot over haar knieen, de fleecebroek van een onbestemd kleurtje rood stevig in haar rubber laarzen gestopt met de fiets aan de hand.
Vol ongeloof keek ze naar mijn voordeur en vervolgens naar mij. Ze was er honderd procent zeker van dat ze gisterochtend de krant bij ons in de brievenbus had gestopt. Echt wel! Om mij te overtuigen pakte ze haar adressenlijst erbij om te laten zien dat ons huis er wel degelijk op stond.
'Ja, ik weet het nog, want het is hier nogal donker en ik moest nog even bijschijnen met m'n lantaarntje' zei ze. Ze had de krantenwijk tijdelijk over genomen van een jongen, maar ze nam haar taak serieus op.
'Het lijkt dom werk maar je moet goed je hoofd erbij houden hoor. Een moment van onoplettendheid en je maakt een fout'.
Tja, ik kon er ook niet meer van maken. De krant lag gisterochtend simpelweg  niet op de mat. Sorry.
Tot slot zei ze; 'Ik ben toch zeker niet dement?' Alsof ik het was die aan haar twijfelde in plaats van zijzelf.
Verwonderd en nog steeds ongelovig fietste ze weg. Helaas kon ik haar twijfel niet wegnemen.
Ik kan in het vervolg wel een lichtje voor haar laten branden......

Kleine irritatie

.....'s morgens geen krant op je deurmat vinden....

Mogelijkheden

Hugo, The Cat of 1000 Faces, Episode 2
door jonathanhowells

Die kaartjes die ik pas geleden heb laten maken; ongekende mogelijkheden!

Ramses Shaffy (1933-2009)

'Ren in het leven nooit de dingen achterna, maar omarm dat wat op je pad komt.'

Iets dergelijks schijnt Ramses Shaffy gezegd te hebben. En voornamelijk geleefd te hebben.
Mooie levensfilosofie.

HIER is ie

Afgelopen zondag vond Hoorn's eerste flashmob plaats.
Om het nieuwe tijdschrift HIER te promoten.
Om 15.00 liep de Rode Steen vol met lezers van het blad. Met ballon. Om 15.15 werden de ballonnen op een teken opgelaten en liep het plein leeg.

Nooit gedacht

Bij mij thuis staat een kast in de kamer. Een oude houten linnenkast. Georven van mijn ouders. Die 'm weer georven hebben van hun ouders; die van mijn moeder. De kast stond in hun slaapkamer.
Nooit gedacht, als kind, toen die kast gewoon was wat ie was en voor eeuwig leek te blijven staan waar ie stond, dat die kast hier in mijn huis zou staan met mijn administratie erin i.p.v. linnengoed.

Zo staat er in mijn huis ook een tweezitsbank. Een zwarte leren. Ooit stond-ie naast eenzelfde zwarte leren driezitsbank. Maar nu niet meer. Die staat nog bij mijn ex.
Nooit gedacht, toen ik die banken met hem ging aanschaffen, dat die tweezits bank ooit in een huis zou staan waar ik samen met iemand anders zou gaan wonen.

En zo heb ik nog een centimeter. Zo'n groen oprolding. Van mijn moeder geweest.
Nooit gedacht dat er door mensen die ik toen niet kenden (zelfs nog niet eens geboren waren) mee gemeten zou gaan worden.

Je weet het nooit.
En ik had het nooit gedacht.

Foto's enzo

'k heb ze

:-)

Kwijt

Nou moe.

Ik ben bij het bericht van gisteren het onderste regeltje kwijt.
'Geplaatst door Kootje op...  .... reacties'
Net nu ik zulke gezellige reacties had ontvangen!

Very strange.....

Ontroerd

Hier word ik nou blij van. En ontroerd.
Prachtig in z'n eenvoud.

En nu je toch bezig bent maak ALSJEBLIEFT nog even tijd om naar deze aflevering van Joris Showroom te kijken. Kijk in ieder geval naar de ridder. En luister vooral naar wat hij zo rond de 11e tot de 13e minuut zegt!
Wat een wijsheid.
Ben ik weer ontroerd.

Ochtendzon

Minikaartjes

Ik heb het gedaan.
Voor mijn eigen lol heb ik 100 minikaartjes besteld bij MOO.
Met mijn eigen foto's.
Gaaf he?
Ik kwam toevallig op deze site terecht via Flavourites.
Een site met hele gave (internet)winkels. Ideaal voor als je je verveelt.

Ach, soms moet je jezelf een beetje kietelen.

Zangjuf

Sinds een aantal maanden heb ik zangles.

Eens in de twee weken fiets ik op mijn fietsie naar mijn Zangjuf.  Het komt regelmatig voor dat ik er zuchtend naar toe ga, maar altijd, echt altijd, fiets ik weer blij en vol energie naar huis.

Mijn Zangjuf leert mij mijn instrument 'stem' zo goed mogelijk en op verschillende manieren te gebruiken. Maar ze zegt ook zulke goeie dingen. Echt.
Ze zegt bijvoorbeeld dat het mooie van een lied is, dat het een begin en een einde heeft. Daarbinnen kun je je laten gaan. En dat is fijn om te weten wanneer je bijvoorbeeld een gevoelig lied wilt zingen.

Vorige keer zei ze ook weer zoiets prachtigs dat ik het snel heb opgeschreven. Om er zeker van te zijn dat ik het niet vergeet.
Ze zei; 'Jij bent de beweger'. Als je zingt beweeg je het publiek dmv bepaalde technieken maar je hoeft zelf niet mee te bewegen.

Ik weet niet of iedereen haar kan verstaan, maar mijn Juf en ik, wij spreken dezelfde taal.

Not fair

Not fair.
Wel een heerlijk nummer.
Deze clip is super-geinig.
Let vooral op het dansje van de geweldige achtergrondzangeressen.
En check de drummer......

Vergeet niet ook naar de tekst te luisteren.

Woord

Tijdens het lezen van een artikel over ethiek kwam ik het woord 'onvervreemdbaar' tegen.
Ik vond het meteen een mooi woord.
Onvervreemdbaar. De betekenis is; niet overdraagbaar aan een ander.
Zoals bijvoorbeeld verantwoordelijkheid. 
Je kunt je eigen verantwoordelijkheden niet naar een ander schuiven. Bv je verantwoordelijkheid als professional. Of als ouder.

Gevoelens ook niet. Niemand kan je een gevoel 'geven'. Door toedoen van een ander kan er wel een gevoel bij je ontstaan maar het is en blijft van jezelf.
Niet overdraagbaar en dus onvervreemdbaar.

Fijn woord.

Simpel

Het leven lijkt soms ingewikkeld.
Of moet ik zeggen; lekker leven lijkt soms ingewikkeld?
Anyway.....

Eigenlijk is het heel simpel.
Unwind.......rustig aan....

(..wat een gek woord eigenlijk; simpel..)

Herfst.....

MJ

Ademloos heb ik de film bekeken, terwijl ik mijn tranen  zat in te houden.
Eeuwig zonde.
Wat een talent.....

That was it dan.....

This is it!!!

Vanmiddag ga ik het zien met Jongste.
This is it.
We hebben er zin in!

Balen

Wilden Lief en ik wentelteefjes gaan bakken...
...zijn de eieren op.
Getver.

Spelen

Over 'speelser' gesproken.
Wie heeft er vroeger niet gespeeld met de knopendoos?
Bij ons thuis zaten ze in een bruin, rechthoekig blik met een los deksel. Op de plekken waar het blik het meest werd vastgepakt, was de bruine verf er af en zag je het grijs van het blik.
Heerlijk vond ik het om de doos om te kieperen en mijn vingers door de knopen te laten gaan. Ik kon blijven kijken naar de mooie kleuren die de parelmoeren knoopjes in het licht lieten zien.
En ik kon mij uren verwonderen over de iene-miene, kleine, pietepeuterige boordenknoopjes die mijn moeder van mijn vaders overhemden knipte voordat ze ze wegdeed.
Mijn fascinatie voor 'klein' is misschien toen wel geboren.

Ik maakte vervolgens van de grootste knoop (een donkergrijze ribbelige knoop met lichte streepjes)
een bromtol. Ik deed er een eindje wol doorheen (en ook weer terug) en knoopte de uiteinden aan elkaar. (Aan wol bij ons thuis geen gebrek, want mijn moeder breide dat het een lieve lust was....)
Dan deed ik de om elke middelvinger een lus en in het midden hing dan de knoop.
Door zachtjes mijn handen van elkaar af te bewegen begon de knoop zachtjes te draaien....steeds sneller...waardoor er een zoevend geluid ontstond!
Ook ontstond er een windje die ik dan op mijn wangen wilde voelen. Maar ik moest wel goed uitkijken dat mijn haren niet verward raakte in het ineengedraaide touwtje...!

Kom er  bij de jeugd van tegenwoordig nog maar eens om. Ze denken dat je uit een ander tijdperk komt.

Dat kan speelser

Vandaag kreeg ik een mailtje van Irene Cecile.
Irene heeft een boek uitgegeven dat heet;
'Als je goed kijkt zitten ze overal - Handleiding tot een speelser leven'.
Op haar site wordt het  boek als volgt omschreven;

In ‘Als je goed kijkt zitten ze overal - Handleiding tot een speelser leven’ laat Irene Cécile je de hondjes in de stofjes zien. De vervormingvaardigheden van zuignapjes. Hoe een veer in een hekje kan veranderen. Een citroen die moedig zijn hoofd heft. Dat in jouw plafond al jaren een naakt vrouwenlichaam schuilging. Dat sinaasappels kunnen praten.
'Hallo!'
Neem dit boek ter hand voor een speelser leven.
Dat zal je goed doen.

Ik had haar een foto toegestuurd.
Deze staat nu op haar site. De foto tussen de vrouw die haar benen in haar nek probeert te leggen en de vingers die in de knoop zitten is van mij.

Verliefd..

Ik ben verliefd.

Onlangs kwam ik namelijk deze site tegen en ik was op slag verliefd op de plaatjes.

En de stempels natuurlijk.

Op de site kwam ik deze clip tegen.
Of was het nou andersom....?

Maak niet uit.
Klik en geniet.

Van onderen

Dezelfde paddestoel.....

Herfst

Bevrediging?

Vanmorgen las ik dit opmerkelijke berichtje in de Volkskrant van zaterdag 3 oktober in het katern 'Kennis'.

Kind dat veel snoep krijgt is later vaker een vandaal
bevrediging Kinderen die iedere dag snoep en chocolade eten, worden als volwassene
vaker agressief, mogelijk omdat ze niet geleerd hebben te wáchten op iets dat ze graag hebben.
Wetenschappers van de universiteit van Cardiff ontdekten dat van de volwassenen die op
34-jarige leeftijd wegens geweld waren veroordeeld, 69 procent, als kind dagelijks snoepgoed
had gegeten, tegen 41 procent in de controlegroep van niet-gewelddadige leeftijdsgenoten. De onderzoekers bekeken 17 duizend volwassenen, blijkt uit het British Journal of Psychiatry .

Waar bevrediging al niet toe kan leiden. Soms is voorkomen beter dan blussen.

Teweeg

"De lasso van zijn stem slingerde zich om mijn hals en werd aangetrokken"

Een prachtige zin, geschreven door Nelleke Noordervliet in het boek 'Pelican Bay'.

Ik zie het helemaal voor mij.
En dat kan helemaal niet.
Maar toch zie ik het.
Voel ik het zelfs.

Knap, om dat met letters teweeg te kunnen brengen......

Vrouwentongen

I pink.

Kijk

Kijk!
Kijk dan!
Kijk!
Je bent toch niet kippig?

Flauw

Marco.

Eerst Rood
Toen Wit licht
En nu?
Zwart zaad?

Chocolatecake

Voor Lief

en voor 3girls......

Opgeruimd

De bijkeuken. Goeie kleur blauw, he?!

Waarover spraken zij?

Vanmiddag liep ik in de supermarkt.
Twee werknemers stonden daar met elkaar te praten.
Ik ving de volgende zin op;
'....en is-ie toen doorgelopen...?'

Waarover spraken zij?
Het toilet?
Een persoon?
Mascara?

Keuken

Vandaag Jan, Piet en Klaas over de vloer.

Niet zomaar elke Jan, Piet of Klaas maar allen bezig met het installeren van de nieuwe keuken.

En het wordt toch mooi!!!

Ademloos

Gisteravond was het er weer.
Het programma; De dromendokter.
Met Anita Witzier.
Nu ben ik niet perse fan van Anita, maar wel van dromen. Dromen fascineren mij enorm.
Zoals Jung ooit eens heeft gezegd; 'Een droom is een brief aan jezelf'.
Een niet-geduide droom is dus een ongeopende brief aan jezelf.
Van zinnen als dit moet ik zuchten.
Zuchten van blij.

Want ik geloof daar ook zo in.
Waar ik niet in geloof is in 'droomwoordenboeken'. Een droom is namelijk heel persoonlijk, net als de betekenis ervan. Ieder heeft zijn eigen persoonlijke droomwoordenboek. Ieder mens droomt in juist die beelden die voor hem betekenis hebben.
Zelf heb ik ooit de droom gehad om een dromendokter te worden. En misschien wordt ik het ook nog wel eens!
Zo, dan is dat maar eens gezegd! En, ik gooi dit er nu ook maar eens uit, volgens mij ben ik een goeie!
Ik heb al eens een workshop gevolgd, dus het begin is er. De vragen die in ieder geval belangrijk zijn om te stellen zijn;
-met welk gevoel werd je wakker?
-naar welk stukje van je droom gaat je meeste aandacht uit?
Doe dat maar eens.

Ik ben ondertussen wel fan van Bas Klinkhamer geworden!

Plaatje

Ze toun wer Ai lif..........

???

Ont-snapt of ge-snapt?

Dagboekje

Simone heeft een stempel.

(En Irene heeft een gaaf handschrift-lettertype op haar site.)

Maar Simone heeft dus een stempel.

Bofkont.

Op vakantie heb ik ook gestempeld.

Ik heb namelijk een dagboekje bijgehouden; 1 geschreven zin per dag waarvan ik 1 woord

gestempeld heb.

De stempels had ik gekocht bij de Hema.

Eigenlijk ben ik op zoek naar ouderwetse metalen letter stempeltjes die je in een soort van houder kunt doen wanneer je er een woord mee wilt stempelen.

Beetje dit lettertype.

Geen idee of dat te koop is, laat staan waar.

Maar als ik iets in mijn kop heb,......

Boom

Het lijkt wel een t-shirt.....

???

Daarom...

Waarom niet mijn eigen naam vermeld op mijn blog?
Waarom noem ik Lief Lief en niet bij zijn eigen naam?
Waarom noem ik Jongste Jongste en niet bij haar eigen naam?
Waarom een blog ipv een dagboek?

...omdat ik het niet belangrijk vind dat mensen weten hoe ik werkelijk heet,
...omdat ik de privacy van mijn huisgenoten respecteer,
...omdat ik het wil delen ipv het alleen maar op wil schrijven.

Mijn keuzes.
Net zoals ieder de keuze kan maken om Kootjesweblog te lezen of niet.

Geluksmomentjes

Ik word wakker.
Lief slaapt nog. Jongste slaapt ook nog.

Ik ga zachtjes naar beneden. Ik zet een kopje thee en lees de krant.
Lief slaapt nog. Jongste slaapt ook nog.

De koffie pruttelt in de keuken. Ik hoor voetstappen op de trap. De geur van koffie bereikt mijn neus. Lief komt binnen.
Jongste slaapt nog.

Voetstappen op de trap. Jongste komt binnen. We vertellen wat we beleeft hebben. We lachen. We drinken koffie en eten een broodje.

Jongste gaat naar boven. De muziek van Michael Jackson rolt van de trap af.
Ik sta in de badkamer. Ik hoor Lief telefoneren. Hij lacht.

Ik glimlach.

Afgelopen zondag ben ik naar de Parade in Amsterdam geweest.
Goed man.

Jee, wat hangt daar toch een heerlijk sfeertje. Lekker relaxed, beetje mensen kijken, grappige voorstellingen zien, wijntjes drinken en me vergapen aan de aankleding van de verschillende tentjes.

Met precies de goeie tafels met daarop precies de goeie tafelkleedjes met daaraan precies de goeie stoelen aangeschoven. Met precies de goeie verlichting en reclamebordjes.

Er was een stand die meteen mijn hart stal; Repair Manifesto. Hier waren allerlei folders te verkrijgen om het 'repareren' te promoten. 'Stop recycling. Start repairing' is het motto. Met manifest bestaat uit 11 punten en die ga ik hier niet noemen.

Behalve punt 4, omdat ik het daar zo hardgrondig mee eens ben;
-Iedere keer als iets gerepareerd wordt, wint het aan potentie, historie en schoonheid. Het krijgt een ziel.

Goed punt he?!

Ze lieten voorbeelden zien van porceleinen beeldjes waar een arm af was waar dan weer een plastic arm van een barbie aangezet was enzo. Er waren ook verschillende reparatiesetjes te koop. Ik denk dat ik mijn fototoestel maar eens ga focussen op; reparaties.....

Verder de voorstelling 'Los' gezien. Ook helemaal tegekgaaf. Ik heb werkelijk tranen met tuiten gelachen zeg. En Theo Nijland met een musical.

En een voorstelling waar niet veel aan was, maar die wel weer een geweldig doek hadden hangen.

Ach, altijd wel wat te genieten.

En natuurlijk zijn we naar de voorstelling 'Slagboomt' geweest. Ook erg leuk!

Ik denk dat ik er nog maar een keer naar toe ga, deze zomer.

Het is te leuk.

Weet niet

Ik moet telkens glimlachen wanneer ik op mijn werk een map opensla van een van onze clienten.
Daarin staat dat zij 'geen ID kaart' heeft.

Wil ik ook, zo'n kaart.

Goud

Onlangs was er weer RO-tv; 'De bejaardenfluisteraar' en 'Kletsen met koeien'
Helemaal geweldig.
Voor dit soort tv-programma's kun je mij 's nachts wakker maken....

Als je een half uurtje de tijd hebt....
Kijk dan hier naar.

Kaartje

Vandaag trok ik een kaartje. Ter inspiratie.

Deze tekst stond erop:
"Geniet langer door de bloemen onderweg te laten groeien en bloeien in plaats van ze te plukken en laten verwelken"

Ok.

(..niet plukken, Kootje...
..niet plukken..
..kijk en geniet..
..straks zaaien ze zichzelf uit, let maar op..
..bloeien ze in je eigen tuintje..
..niet plukken..
..niet plukken..)

Toeval?

Stil plekje

Het boekje, dat ik onlangs in de winkel 'Gloria' van Simone heb gekocht, hangt op een mooi stil plekje in mijn toilet....

Nog meer....

Nog meer oud vel.

Oud vel

Herken je dat?

Dat je een afdruk in je vel ziet staan maar dat je meGod niet weet waar dat van is?

Je kijkt nog eens goed en pijnigt je hersenen, op zoek naar 'matching' materiaal waar de afdruk van zou kunnen zijn.

Mmmm, de tuinstoel? Je kijkt naar je vel. Je kijkt naar de stoel. Je kijkt weer naar je vel en weer naar de stoel. Ja, het kan bijna niet anders.

Als je jezelf overtuigt hebt dat dat het echt moet zijn graaf je in je geheugen naar het moment dat jouw vel in contact is geweest met dat voorwerp.

En welke houding je dan wel niet aan hebt moeten nemen......

Opeens schiet het je te binnen; o ja, ik heb een uur(!) geleden met mijn armen omhoog in de tuinstoel (met hoofdsteun) gezeten, met mijn ogen dicht, genietend van het zonnetje......

Ouder wordend vel. Niet alleen kraaiepootjes.

Au.

Was

‘Was was meer dan was.’
Deze zin las ik vandaag op de weblog van Simone. De zin werd geschreven in een reaktie op een filmpje dat te zien is in Simones huisbioscoop.
De persoon in kwestie verteld dat in de tweede wereldoorlog de was op Urk op kleur van de nationale driekleur werd gehangen. Witte was die geflankeerd werd door de rode 'baadjes' (bovenstukjes van de mannenklederdracht) aan de ene zijde en aan de andere zijde door blauwe werkbroeken.
Een prachtig beeld krijg ik daarbij.

Ik hou van wapperende was. Was moet lekker in de wind mogen wapperen om te drogen, vind ik. Er is niets zo rustgevend dan kijken naar dat wapperende textiel.
Was hangt zo lekker. Was is goed. Was is.

'Alles is goed en alles is zoals het is', lijkt het te willen zeggen. Zoiets.
Het geeft mij het gevoel thuis te zijn.

Op vakantie, wanneer we kamperen, maakt mijn hart altijd een klein sprongetje van blij wanneer het waslijntje weer is gespannen. Aan de gekleurde knijpers hang ik er vol trots de eerste handdoeken te drogen.

Het plekje wordt er iets meer ‘mijn plekje’ van.
Hoewel ik ook met evenveel genoegen naar andermans was kijk, hoor. Net zo makkelijk.

Tegenwoordig zie je niet zo vaak meer een vrije en blije wapperende was.
Tegenwoordig moet alles snel en we gaan op ‘zeker’. De was moet snel droog, dus hup; in de droger ermee. Dan is verder geen gezeur met die ene onzekere factor; het weer.

De regen mag met bakken uit de hemel storten; de was ligt ‘s avonds, goddank, weer schoon en droog in de kast.

Maar niets is zo lekker dan je neus in de, aan de buitenlucht gedroogde, was te stoppen en dan heel hard te ruiken. Man, daar kan geen parfum tegenop.
En zeker geen was uit de droger.

Was is bij mij ook meer dan was.

En weet je hoe blij ik was toen ik mijn dochter zag, terwijl ze haar neus in de was plantte en heel hard snoof?

Dat deed zij heus niet omdat ze het niet lekker vond......

Zelf

Het zelf? Dat zijn vele anderen.
In de Volkskrant staat vandaag een interview in met ene Christien Brinkgreve met bovenstaande kop. Ik kan mij helemaal vinden in haar idee.
'Uiteindelijk is het zelf een 'innerlijk koor' aldus Brinkgreve, waarin het individu zich alle stemmen van ouders, vrienden en collega's eigen maakt. Zo wordt het zelf gevormd door de ervaringen met anderen.' zegt ze.
Mooi, mooi, mooi gezegd.

Om jezelf te worden heb je dus 'anderen' nodig en 'ervaringen'.

Ik moet meteen aan de metafoor van de bus denken. De bus met al onze 'zelven' als passagiers. Ik realiseer me dat IK altijd aan het stuur zit.
En ik realiseer me dat er periodes zijn in mijn leven dat de een vaker en langer rijdt dan de ander.
Ik realiseer me ook dat het de kunst is om te ontdekken hoe je een ander deel van jezelf eens kunt laten rijden als je van koers wilt veranderen.

Ik moet ook denken het volgende; het derde jaar van de opleiding tot Psycho Sociaal Werker was geheel gewijd aan de systeemtheorieen.
Er werd gezegd, dat je denkt een vrije wil te hebben en dat je denkt dat je je eigen keuzes maakt, maar niets is minder waar. Alle keuzes die je maakt komen voort uit het systeem waarin je bent opgegroeid en waar je je in bevindt.
Dat komt dus eigenlijk op hetzelfde neer.

Ik besef me dat Annie weer iets te lang en te hard heeft geschreeuwd in het koor. Het wordt tijd dat de avonturier weer eens van zich laat horen. SOLO!!
Ik voel die verandering wel, maar weet niet zo goed hoe ik dat gedaan heb..??
Door het me te beseffen misschien?

In de auto,
onderweg naar huis,
de zon reist mee.

Torn

Dit filmpje kwam ik ergens tegen. Te leuk om niet te delen..

Een sterke persoonlijkheid

Al fietsend door de straten gaan deze woorden door mijn hoofd; ...'een sterke persoonlijkheid'... Vraag me niet waar ze vandaan komen. Soms zijn ze er gewoon.
Zo gaat dat met gedachten.

Wat bedoelen we nu eigenlijk met 'een sterke persoonlijkheid'?
Wat bedoelen we met sterk?
Wat bedoelen we met persoonlijkheid?
Hebben we het over sterk in de zin van; krachtig, getraind, met veel spierkracht? Of sterk in de zin van; iemand die veel aankan, iemand die veel 'kan hebben'? Of sterk, net zoals een geur; aanwezig en niet te ontkennen?
En wat bedoelen we met persoonlijkheid? Iedereen is een persoon en ieder persoon is uniek, dus ieder persoon is een persoonlijkheid. Of heb je een persoonlijkheid?

De gedachten dwarrelen alle kanten op in mijn hoofd. Stuiteren van links naar rechts en weer terug.

Het heeft te maken met 'jezelf laten zien' bedenk ik me dan.
En met 'jezelf laten zien' bedoel ik ook dat je jezelf laat horen. Dat je kenbaar maakt waar je van houdt en dat je kenbaar maakt waar je niet van houdt.
Dat je kenbaar maakt wat je vindt en dat je kenbaar maakt wat je niet vindt.
Dat je laat zien hoe je je voelt.
Dat je iets van je binnenkant aan de buitenwereld laat zien. Omdat de wereld mag weten wie je bent.

Dat vereist moed. Als je dat kan, dan kan je veel hebben.

Een sterke persoonlijkheid is voor mij dus een moedig mens!

Zondagnamiddagzon

Bij het zien van de middagzon door het raam

ontstaat er

een glimlach op mijn gezicht.

Nooning 7

Ja, voor mij is dit de 7e nooning foto.

Vandaag met Lief aan het klussen geslagen. De donkergrijze muur die je hier ziet is nu wit. De grenen kast is verhuisd naar de muur aan de andere kant. Tegen de (straks) witte muur komt nu het lage dressoir dat daar stond. Erboven komt een kunstwerk dat we vandaag gehaald hebben bij de kunstuitleen.

Pffff, geen puf meer om te dansen vanavond.

Morgen maar rock 'n rollen dan.

Zie ook; Mavrtje en CaptKrik

'Spetter'

Zegt het voort! Zegt het voort!, zegt Irene Cecile

Kijk maar even op deze site: http://www.alsjegoedkijktzittenzeoveral.nl/

Zou deze foto van de vaatwasser in aanmerking komen?

Nooning 6

Vandaag was ik aan het werk. Rond een uur of 12 is het de hoogste tijd voor een broodje.

Vandaag heb ik die bij een client opgegeten. Onder het genot van een 'beestachtig' lekker kopje thee.....

Woord

Vandaag hoorde ik een jongetje zeggen tegen zijn moeder;
' En gelukkig was het heel onduur'

(After) Nooning 6

Vorige week ben ik helemaal vergeten een fotootje te schieten om 12.00!! Vandaag was ik het bijna weer vergeten! Lief hielp mij herinneren.

Blijkbaar zit het nog niet in mijn systeem.

Deze foto is genomen op het strand van Bergen om ongeveer 14.40.

Nog nooning genoeg, toch?

Meer nooning bij; CaptKrik,

Nooning 4

Vandaag heerlijk gewandeld in het gebied van de Amsterdamse Waterleidingduinen bij Vogelenzang.

Dus; op tijd het bed uit, broodjes gesmeerd en tassen gepakt.

En na de wandeling nog genoten van een pannenkoek bij De Uitspanning; De Oase.

Helemaal goed.

Meer nooning bij: Mavrtje , Mo6

Nooning 3

Deze zaterdag liep ik in de supermarkt.
Het hebben van een afwasmachine is al een luxe. Het uitkiezen van een afwasmiddel voor de afwasmachine is een luxe-probleem........
Zie ook; Captkrik en Mo6 en Mavrtje

Lente

Moeders

Er zijn zoveel mooie, gekke, harde, gevoelige liedjes met het thema 'moeder' gemaakt. Ik ga kijken en luisteren en genieten. Ik neem wel zakdoeken mee.
Ons kent ons, niet waar.

Nooning 2

De verleiding is groot om te zeggen dat het mijn schoenen zijn, die daar in het zonnetje staan.

Alsof ik aan het hardlopen ben geweest....

Maar ze zijn van Lief.

zie ook: Mavrtje en Yvonne

Nooning 1

Van de week kreeg ik deze mail:

Hallo medebloggers/fotograferenden,

Ik heb een nieuw idee om weer eens gezamenlijk te doen op onze blogs.
Elke week om 12 uur op zaterdag maak je een foto. Het maakt daarbij dus niet uit waar je bent en er is geen vast thema.
Het enige thema is dat tijdstip. Dus niet de hele week zwaar denken wat je moet fotograferen en steeds origineel proberen te zijn.

Leuk idee, dus ik doe mee!

Hier de eerste;

Zaterdag, 12.00 uur. Lekker relaxed. Krantje. Post. Het zou heel goed kunnen dat mijn nooning-foto's vaak hetzelfde laten zien......

Meer nooning bij; George , Captkrik, Mavrtje

Lente

Jahoor mensen.

De lente komt er aan en heeft z'n neus laten zien.

Het eerste kopje kof op het terras zit er weer in!

Dat er nog maar veel mogen komen dit jaar.

Hoe?

Deze is voor Simone......

Op deze site zijn nog veeeeeeeeeel meer 'How t0....-filmpjes te bewonderen!

Aanzoek

In de gang, op de grond zit hij te spelen.
Ik moet nodig naar het toilet en probeer deze op mijn tenen, tussen de playmobil door, te bereiken.
´Mag ik er even langs´ vraag ik.
´Wie ben jij?' vraagt hij, omhoog kijkend.
'Ik ben Cora. Ik ben de tante van je moeder en ook de zus van je oma', zeg ik.
Ik zie de verwarring op zijn gezichtje. Dan breekt er een lach door en zijn oogjes beginnen te glimmen; 'Ik hou van je' zegt-ie dan.
'Nou, dat is lief' zeg ik en ga naar het toilet.
Wanneer ik er uit kom wurm ik mij weer langs hem en dan zegt hij; 'ik wil wel met je trouwen'.

Vijf jaar en dan al zo'n charmeur....

Muziek

Laatst ben ik met Lief naar een theatershow geweest van Ricky Koole en Leo Blokhuis; 'Harmonium'.

Zij vonden (en vinden dat nog steeds) dat er liedjes zijn die niet vergeten mogen worden. Die moeten ter gehore gebracht worden want dan overleven ze. De liedjes dan, he.

En daarvoor is deze show.

Ik vind dit zo goed bedacht! Liedjes moet je nl delen. Daar zijn ze voor. Ze moeten hard van de daken geschreeuwd worden of stilletjes doorgefluisterd. Of getipt. Of wat dan ook.

En nu kan Ricky Koole dat toevallig erg goed! Jeetje, wat kan zij zingen.

Zo hup, in haar jurkie, in haar uppie (wel begeleid door twee hele goeie gitaristen, maar toch...), door haar headsetje. Jaloersmakend goed.

Aanstaande zaterdag gaan Lief en ik weer genieten van muziek. Bofkonten, he?

Dan gaan we luisteren naar Cripple Creek Ferry. Een huiskamerconcert!

Ik ben benieuwd welke liedjes zij willen voort laten leven.

Gesprekje

Client:'....Ja, ik heb ooit een vrijwilliger gehad. Die kwam eens per week samen met mij koken'

Ik:'....Waarom komt niet meer?'

Client:'....Soms kwam hij zomaar niet opdagen'

Ik:'....Wat vervelend'

Client:'....En toen is hij er helemaal mee gestopt. Hij deed iets met 'overbodige middelen' of zo'

Ik:'....O.....'

Verbazing

Ik heb een groen vestje. Ik ben dol op dat vestje. Dat wist ik niet toen ik 'm kocht.

Vaak weet je zoiets pas als je het hebt. Als je het bezit. Daar kan ik mij zo over verbazen. Hoe komt dat toch?

Vaak gaat het zo;
Lopend in de winkel zie je iets in de rekken hangen dat je zo, op het eerste gezicht, helemaal te gek vind. Het kan van alles zijn; een broek, een jurkje, een shirt.
Je denkt; 'mmmm...even passen...' Dus je verdwijnt in het pashokje. Ik hoop dan heel hard dat er een spiegel hangt, want ik heb er een gruwelijke hekel aan als ik in de winkel voor de spiegel mijzelf (samen met vele anderen...) met nieuw kledingstuk en al, van alle kanten moet aanschouwen.
Het is tegenwoordig trouwens nog een hele kunst om een spiegel te vinden in een kledingzaak, want het lijkt wel 'hip' om ze allemaal weg te halen. Maar dit terzijde.
Je draaikont dus wat voor de spiegel. Je kijkt en ondertussen is het heel druk in je hoofd; mmm, beetje kort, beetje krap, mmm, staat wel cool, als-ie nou in een andere kleur..dan..., wat kan ik erbij dragen, nou, dan moet ik ook nog nieuwe schoenen, waar heb ik die gezien, hoe duur is het eigenlijk? , een maat groter doe ik niet hoor!, zal ik het wel dragen?, zal ik blij zijn dit te bezitten? enz.enz.
Op al die vragen weet je geen antwoord. En vooral op die laatste niet. Hoe ik mijn hersens ook laat kraken en hoe ik mij ook krampachtig loop voor te stellen dat ik het heb, ik krijg er geen antwoord op.
Terwijl je het, zodra je het gekocht hebt, weet. Je weet het omdat je blij bent en je weet dat het de superaankoop van het jaar zal zijn. Je ziet ongekende mogelijkheden en kombinaties met de nieuwe aanwinst. Ok, soms duurt het wat langer, maar je WEET het zodra je het gekocht hebt.

Andersom komt natuurlijk ook voor, helaas. Dat je dus al weet dat het de miskoop van het jaar is. Je komt thuis en hangt de nieuwe aankoop over de stoel en dan denk je; nou, dat is het dan. Nu heb ik het. Niks an. Waarom heb ik het in hemelsnaam aangeschaft?

Daar kan ik me zo over verbazen. Hoe komt het dat die kennis pas tot je komt wanneer je het gekocht hebt?

Deze verbazing slaat niet alleen op kleding hoor, maar ook op 'dingen'.Snap jij dat nou?

Duiven

Vraag

Als ik mijn koude hand op mijn warme buik leg; wat voel ik dan?
Mijn koude hand?
Of mijn warme buik?

Van het weekend met Lief naar de film geweest. "The curious case of Benjamin Button" .

Curious, inderdaad.

Het is het levensverhaal van een jongen die oud (lichamelijk) geboren wordt en door de jaren heen (lichamelijk) steeds jonger wordt. Geloofwaardig in beeld gebracht. Knap gedaan.

Ik vond de film wel wat aan de lange kant.

Als je van spanning en sensatie houdt dan is dit geen film voor jou.

De film heeft 13 oscarnominaties. Ben benieuwd.

Boeken

Een heerlijk boek.

Ken je dat?

Dat je op de fiets, op weg naar huis, je al verheugd op het moment dat je op de bank ploft en het boek openslaat?

Dat je na het lezen van twee heerlijke bladzijden het boek zuchtend weglegt? Bang dat het anders te snel 'op' is? Te vergelijken met het zuigen op een zuurtje, zodat je er zolang mogelijk mee kunt doen. (...en ik ben een 'bijter' dus zuigen is voor mij bijna niet te doen..)

Dat je denkt; ....nog 1 bladzijde.... om het snel weer te pakken en verder te lezen?

Dat je het boek nog even vast wil houden, wil voelen, op tafel wil laten slingeren voordat je het opruimt, terwijl je het al uit hebt?

Ken je dat?

Dit is er zo eentje.....