Zaterdagmorgen.
Ik ben vroeg wakker. Als altijd.
Ik sluip naar boven om niemand wakker te maken, maar
natuurlijk is mijn vader al op. Als altijd.
In zijn ‘interlockje’ zit hij aan tafel en scheert zich.
Het is zaterdag en de nodige dingen moeten gedaan. Er moet een ritueel worden afgewerkt.
Eerst een kop thee en een snee brood. De boodschappenbrief
moet worden gemaakt en dat bezorgt mijn moeder de gebruikelijke hoofdbrekens (‘wát
moeten we eten?’). Dan gaan papa en ik op pad.
Mijn vader fietst en ik zit voor op de stang. Een veiligere
plek kan ik mijn niet herinneren. Tussen de armen en grote handen van mijn
vader kan mij niets gebeuren.
Eerst fietsen we naar het station om in de kiosk het NRC
handelsblad te halen. Zo kan er zondags gepuzzeld worden. Mijn moeder de crypto
en mijn vader de kruiswoord.
Daarna fietsen we naar slagerij Pauw op het Grote Noord
waar mijn vader steevast doorloopt naar het achterste deel van de winkel waar
slager Ted het vlees hakt en uitbeent. Even een praatje maken. Vaste prik. En
na betaling krijg ik een plakje worst. De lekkerste metworst van Hoorn. Volgens
mijn vader. Het ritueel ronden we af bij bakker Otten op de Koepoortsweg. Daar halen we brood en witte kadetjes voor de zaterdagavond broodmaaltijd en voor de zondag een krentenbroodje. Er gaat niets boven een witte kadet met metworst. Volgens mijn vader.
Mijn vader; zo trouw als een hond met zijn vaste
adressen: zo koop je je bril bij Osinga en schoenen bij de Vries.
Alleen bakker Otten en Osinga bestaan nog….
1 opmerking:
Jammer dat vertrouwde dingen verdwijnen ......
Vriendelijke groet,
Een reactie posten